Żona, matka, zakonnica i błogosławiona

Urodziła się 29 października 1833 r. w zamożnej rodzinie ziemiańskiej Chludzińskich, na kresach dawnej Rzeczypospolitej. Już jako młoda dziewczyna zapragnęła wstąpić do klasztoru wizytek w Wilnie, ale posłuszna woli rodziców i radzie spowiednika w 1853 r. wyszła za mąż za Józefa Borzęckiego, właściciela majątku koło Grodna. 

Urodziła czworo dzieci, z których dwoje - Marynia i Kazimierz - zmarło jako niemowlęta. Celina zajmowała się pracą charytatywną wśród ludności wiejskiej, a w 1863 r. wspierała powstańców, za co znalazła się wraz z kilkutygodniową Jadwigą w rosyjskim więzieniu w Grodnie. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 



Pierwszy dom zgromadzenia na ziemiach polskich powstał w Kętach w 1891 roku. Kolejne w Częstochowie i Warszawie. Za życia matki Celiny powstało w sumie 18 domów, w których pracowało 214 sióstr zmartwychwstanek. 

Celina Borzęcka zmarła w Krakowie 26 października 1913 r. 

Proces beatyfikacyjny rozpoczęto w Rzymie z inicjatywy papieża Piusa XII. Dekret o heroiczności cnót podpisał św. Jan Paweł II w 1982 r. Natomiast 16 grudnia 2006 r. Benedykt XVI podpisał dekret zatwierdzający uzdrowienie dokonane za jej przyczyną. 27 października 2007 r. w rzymskiej bazylice św. Jana na Lateranie matka Celina Borzęcka została ogłoszona błogosławioną.