Koptyjski pogrzeb Buthrosa-Galego

Zwierzchnik Kościoła koptyjskiego patriarcha Teodor II przewodniczył 18 lutego w katedrze kairskiej obrzędom pogrzebowym zmarłego 2 dni wcześniej Butrosa Butrosa-Ghalego, byłego sekretarza generalnego ONZ. Wcześniej, w jednym z meczetów na peryferiach stolicy Egiptu odbyła się ceremonia państwowa z udziałem prezydenta Adela Fattaha as-Sisiego i wielkiego imama uniwersytetu muzułmańskiego al-Azhar szejka Ahmeda al-Tajjeba i w obecności patriarchy.

Podczas tej ceremonii oddano zmarłemu honory państwowe i wojskowe. Następnie trumnę, owiniętą we flagę egipską, przewieziono do katedry koptyjskiej, gdzie odbyły się właściwe uroczystości religijne. Przybyli na nie także liczni dyplomaci egipscy, afrykańscy i europejscy.

Butros Butros-Ghali był człowiekiem „wiernym swemu narodowi”, który „bronił pokoju na wszystkich stanowiskach, jakie pełnił” – powiedział patriarcha, składając hołd swemu współwyznawcy, zmarłemu 16 bm. w wieku 93 lat.

Butrus Butrus Ghali urodził się 14 listopada 1922 w Kairze w rodzinie koptyjskiej. W 1946 ukończył studia na miejscowym uniwersytecie w Kairze, w 1949 uzyskał doktorat z prawa międzynarodowego na uniwersytecie w Paryżu, po czym był profesorem prawa międzynarodowego i stosunków międzynarodowych na swej dawnej uczelni w stolicy Egiptu. W 1975 został prezesem Centrum Studiów Politycznych i Strategicznych uniwersytetu kairskiego, a w 1980 – Afrykańskiego Stowarzyszenia Studiów Politycznych. W latach 1954–55 był stypendystą Fundacji Fulbrighta na Columbia University, następnie był dyrektorem haskiej Akademii Prawa Międzynarodowego i wykładał prawo w Paryżu.

W latach 1977–91 był ministrem spraw zagranicznych Egiptu, odgrywając ważną rolę w rozmowach pokojowych między prezydentem Anwarem Sadatem a premierem Izraela Menachemem Beginem, które doprowadziły do nawiązania stosunków dyplomatycznych między tymi krajami.

W 1992 został wybrany na sekretarza generalnego ONZ. Jego kadencja budziła wiele kontrowersji, krytykowano go m.in. za niepowodzenie działań ONZ na rzecz powstrzymania wojny domowej i ludobójstwa w Rwandzie w 1994, gdzie zginęło ok. 800 tys. ludzi. ONZ nie potrafiła też powstrzymać przedłużającej się wojny domowej w Angoli w tym samym roku. Gdy dobiegała końca jego 4-letnia kadencja, 10 członków Rady Bezpieczeństwa ONZ, w tym trzech członków z Afryki (Egipt, Gwinea Bissau i Botswana), poparło jego wybór do 2001, ale Stany Zjednoczone zawetowały to, prawdopodobnie wskutek jego poparcia dla Palestyny. B. Ghalego nie poparły też Wielka Brytania, Polska, Korea Południowa i Włochy. Był on pierwszym sekretarzem generalnym ONZ, którego nie wybrano na drugą kadencję.

Po odejściu z ONZ Butrus Ghali był w latach 1997–2002 sekretarzem generalnym La Francophonie – organizacji krajów języka francuskiego. W latach 2002-13 był dyrektorem egipskiej Narodowej Rady Praw Człowieka a od 2009 roku do śmierci był członkiem rady Fundacji Jacquesa Chiraca.

Zmarł w Kairze 16 lutego 2016 w wyniku komplikacji po pęknięciu miednicy. Miał 93 lata.