Św. Irma Dulce

Była nominowana do Pokojowej Nagrody Nobla. Powołała do istnienia jedną z największych i najbardziej szanowanych organizacji filantropijnych w Brazylii. Przytułek, który założyła w przyklasztornym kurniku, rozbudowała do potężnego Szpitala Santo Antonio, codziennie obsługującego ponad 5 tysięcy najbiedniejszych pacjentów jej rodzinnego miasta Salvador da Bahia. A gdy już opadła z sił, to św. Jan Paweł II odwiedzający wtedy Brazylię z podróżą apostolską, osobiście złożył wizytę w jej pokoiku. Nic dziwnego, że jej śmierć 13 marca 1992 roku, stała się okazją do wielkich społecznych manifestacji, a pogrzeb z udziałem dziesiątek tysięcy wiernych i najwyższych władz państwowych transmitowała telewizja. O kim mowa? O Siostrze Dulce. Brazylijce z dobrego domu, która w 1933 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Misjonarek od Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej i poszła do faweli szukać tych, którym ma służyć. „Wielu ludzi uważa, że ​​mieszkańcom dzielnic biedy nie należy poświęcać takiej samej uwagi, jak innym ludziom. (…) Ale jeśli z miłością spojrzymy na tych ludzi, to w ich osobach poza plugawym bytem, pełnym pasożytów i ran, dostrzeżemy cierpiącego Chrystusa". Siostra Dulce była wierna tym słowom przez 59 lat swojej zakonnej posługi, za co została nazwana przez swoich rodaków "Dobrym aniołem z Bahia", a przez Kościół wyniesiona do chwały ołtarzy jako święta. Święta Siostra Dulce, która przez 30 lat spała na drewnianym krześle, by być zawsze gotową do niesienia pomocy.