107,6 FM
Wyszukano wyników: 828
Jeden dzień należy do Pana
Mieć więcej. Dla jednych znaczy to więcej sprzedać i więcej zarobić, dla drugich – więcej kupić i otoczyć się większą ilością dóbr. Trzeba więc więcej pracy. Mojej, twojej, ale zwłaszcza innych. A Bóg mówi: „Siódmy [dzień] jest szabatem Pana, Boga twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani (…) żadne twoje zwierzę, ani przybysz, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczęli (…)” (Pwt 5,14). Nie po to, by utrudnić ludziom życie, ale by przez jeden dzień, porzucając swoje zwykłe zajęcia, mogli zobaczyć, że jest w nim coś więcej niż monotonia pracy i troska o to, by więcej mieć.
Okno na niebo
Są różne nadzieje, różne wizje szczęścia. Czy niebo to pokój wypełniony kasą po brzegi? Tak nieraz wyobrażamy sobie spełnienie. Św. Paweł pisze, że naszą nadzieją jest to, że „dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa” (Ef 4,13). Pełnią jest Chrystus, On stał się „oknem” na niebo.
Złudna radość… z dzieci
Czytam właśnie fragment Drogi na Górę Karmel św. Jana od Krzyża – jednego z największych mistrzów chrześcijańskiej duchowości, zwanego Doktorem Mistycznym. W rozdziale osiemnastym księgi trzeciej, w którym Jan od Krzyża pisze o próżnej radości z dóbr doczesnych, znajduję takie słowa: „Nie należy również radować się z dzieci, z tego, że ich jest wiele, że są bogate, obdarzone przymiotami i wdziękami naturalnymi, że dobrze im się powodzi. Jedynie tym można się radować, że służą Bogu […]
Złudna radość… z dzieci
Zazwyczaj są dla nas pociechą. Z chęcią przychylilibyśmy im nieba, a niejednokrotnie poświęcamy nieomal całe życie, aby zabezpieczyć im byt, umożliwić rozwój, zapewnić wsparcie w trudnościach. Nasze dzieci. Chcemy być z nich dumni i życzymy im wszystkiego, co najlepsze. Myśląc o nich i patrząc na nie, chcemy czuć radość, a często nawet uzależniamy od tego nasze szczęście. Czy słusznie?
Miłujmy się, nie zabijajmy
Historia Alfiego poruszyła ludzi na całym świecie. Odsłoniła też prawdę o cywilizacji, która odcinając się od swoich chrześcijańskich korzeni, stacza się w totalitaryzm. Wyjściem jest powrót do Chrystusa, do Ewangelii. „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem” (J 15,12). Mamy się wzajemnie miłować, nie zabijać.
Najnowsze w serwisie
- Jubileusz świata mediów, dziennikarstwa i komunikacji w Rzymie
- Prof. Agata Skowron-Nalborczyk: Dialog międzyreligijny pomaga w podtrzymaniu własnej tożsamości
- Jesteśmy znani i wołani przez Jezusa po imieniu i zaproszeni, by iść z Nim i za Nim
- Śląskie. Pieniądze na staże, kursy i szkolenia dla młodych
- Siemianowice Śl. Nie żyje górnik poszkodowany w wypadku w kopalni w Knurowie
Najlepsze treści
- Jezus pokonuje zatwardziałość ich serc
- Zło nigdy nie jest drogą do dobra
- Jesteśmy znani i wołani przez Jezusa po imieniu i zaproszeni, by iść z Nim i za Nim
- Knurów-Szczygłowice. Wybuch metanu. Siedmiu górników trafiło do CLO w Siemianowicach Śl.
- Bielsko-Biała. Pikieta przed siedzibą spółki Adler. Pracownicy boją się zwolnień
