107,6 FM
Wyszukano wyników: 8018
Wioska, po której zostały tylko krzyże
Jeszcze 75 lat temu tętniła życiem. To była jedna z najrozleglejszych wsi w tym regionie. Mieszkało tu kilkaset osób, głównie grekokatolików, a od 1928 r. prawosławnych. Prócz licznych gospodarstw we wsi działały m.in. szkoła, dwa duże młyny, poczta, karczma, mała elektrownia wodna i dwie cerkwie. Co dwa tygodnie urządzano znane w okolicy targi, a cztery razy w roku jarmarki. Dziś rzadko zapuszczają się tu nawet turyści. To jedna z najdzikszych dolin w kraju. Pamięci strzegą tylko krzyże i groby dawnych mieszkańców. Czasem na zarośniętych zboczach można dostrzec zarys fundamentów zniszczonych przez dziesięciolecia zabudowań. Tak wygląda Nieznajowa, jedna z wielu łemkowskich wsi w Beskidzie Niskim, których mieszkańcy zostali deportowani przez komunistyczne władze Polski Ludowej tuż po wojnie. Społeczność, która żyła w tym miejscu od 400 lat z dnia na dzień zniknęła bez śladu, zesłana do ZSRR. Tu można namacalnie dotknąć tego, co nazywamy przemijaniem.
Ks. Marek Studenski w Skoczowie: Jesteśmy dłużnikami męczenników
- Męczennicy to ludzie, którzy nie tylko cierpią, ale cierpią z łagodnością i miłością. Do tego trzeba daru Bożej łaski - niszczeje człowiek zewnętrzny, ale ten, który jest wewnątrz, odnawia się z dnia na dzień - mówił bielsko-żywiecki wikariusz generalny ks. Marek Studenski w Skoczowie uczestnikom uroczystości ku czci św. Jana Sarkandra.
Wyloguj się!
W Chinach powstają już nie ścieżki rowerowe, ale specjalnie wydzielone ścieżki dla użytkowników smartfonów. Czy żyjemy bardziej wirtualnie niż „w realu”, czy sms-y zastępują normalną komunikację międzyludzką i czy przywiązanie do komórki to już uzależnienie? – odpowiedzi na te pytania szukał w Szczecinku dk. dr Jacek Jan Pawłowicz.
Św. Franciszek Maria z Camporosso
Ten człowiek musiał robić wrażenie na ulicach Genui w połowie XIX wieku. Po pierwsze, jako kapucyn, mocno odstawał od miejskiej mody. Po drugie, jako kwestarz, wychodził na ulice niczym owca między wilki. Nie żartuję, to nie był czas na Półwyspie Apenińskim, żeby zakonnik witany był z otwartymi rękami.
