Fiat – to świadoma zgoda na wolę Boga

Łk 1,26-38 

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.

Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”.

Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.

Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”.

Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”

Anioł jej odpowiedział: „Duch święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna, i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”.

Na to rzekła Maryja: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa”. Wtedy odszedł od Niej anioł.

Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego Łk 1,38

Fiat – to świadoma zgoda na wolę Boga. Maryja jest pełna onieśmielenia i obawy, lecz przyjmuje powołanie zwiastowane przez archanioła, bo bezgranicznie ufa Bogu. Nie stawia warunków czy żądań. Nie podaje też w wątpliwość sensu tego nadzwyczajnego posłania. W obliczu tej decyzji także my stajemy przed pytaniem, czy potrafimy tak zaufać Bogu, choć nie wszystko rozumiemy i nie widzimy końca drogi. Bóg nie oczekuje, że wszystko pojmiemy, ale pragnie otwartego serca gotowego powiedzieć „tak”. Maryja pokazuje, że zgoda na wolę Boga to nie utrata siebie, lecz droga do prawdziwego pokoju i wolności. Jej przykład uczy nas, że miłość do Boga wyraża się w zaufaniu. Czy zatem potrafię powiedzieć Bogu moje „tak”?