Wychować seniora?

Co dzieje się w psychice i emocjach starszej samotnej osoby w czasie wakacji? O czym myśli, kiedy najbliższa rodzina wyjeżdża na urlop? Lęki związane ze zdrowiem? Obawa o to, czy poradzi sobie w sytuacji kryzysowej? A może smutek, że czasy młodości minęły, że te wakacje już nie dla niej, jakaś zazdrość?

Ewa Drop – psycholog i gerontolog - przywołuje słowa rozgoryczonych członków rodziny, którzy odbierają zachowanie swoich seniorów jako szantaż albo sposób, by zwrócić na siebie uwagę. Często trudno dorosłym dzieciom zauważyć moment, kiedy rodzice przestają być samodzielni. A jeśli dodamy do tego cechy charakterologiczne, które pamiętajmy wraz z wiekiem coraz bardziej się wyostrzają, może okazać się, że widzimy przede wszystkim roszczeniową i uzależniającą od siebie babcię czy ciocię, a nie osobę zestresowaną i przestraszoną postępującym procesem starzenia.

Czy rozmowa może pomóc? Jak wprost zapytać o to, co stanowi największe wyzwanie w codziennym funkcjonowaniu? Przecież z góry wiemy, że jedna seniorka odpowie, że wszystko jest w porządku i absolutnie nie potrzebuje pomocy, kiedy druga w momencie sporządzi listę spraw do załatwienia. I niestety nie będzie to świadczyć o realnych potrzebach i wyzwaniach w życiu obu pań. W jaki więc sposób komunikować się, dbać o bezpieczeństwo seniorów i na dodatek nie dać sobą manipulować? Dr Ewa Drop podpowiada, że warto zorganizować, by na miejscu był ktoś, do kogo senior w każdej chwili może zwrócić się o pomoc. Nie zachęca do tego, by obiecywać kontakt telefoniczny. - Nie zdajemy sobie sprawy, jak trudno się czeka na telefon i jak bardzo pracuje wyobraźnia, kiedy ten telefon nie dzwoni.

Dziwnie brzmi pytanie: "jak wychować seniora?" Gerontolog podkreśla jednak, że tak jak trzeba stawiać granice dzieciom, uczyć  je szacunku i wzajemnego rozumienia potrzeb, tak samo często trzeba pracować nad relacjami z osobami starszymi. Oczywiście pamiętając, że nie można obrócić się na pięcie ignorując sytuację osoby potrzebującej pomocy. Ewa Drop pracuje  więc z całymi rodzinami, by odróżnić życzenia i roszczenia od realnych potrzeb. - Uczymy się komunikacji. Trudno jest powiedzieć rodzicowi: "zraniło mnie to", albo: "więcej już nie mogę zrobić", ale od dobrej rozmowy zależy bardzo dużo!

Posłuchaj więcej w programie Jak trwoga, to do psychologa