Źródło wielkiego święta

Rozpoczęli oni w Ziemi Świętej odbudowę dawnych struktur niepodległego państwa, choć żyli na terytorium podporządkowanym politycznie imperium perskiemu. Gwarantowało ono jednak wolność religijną. W cieniu odbudowanej świątyni jerozolimskiej powstała ostateczna redakcja Prawa, czyli Tory, oraz całego zbioru ksiąg natchnionych, „naszej” Biblii Starego Testamentu. Słuchamy więc opisu uroczystego czytania pierwszych czterech ksiąg ST przez kapłana Ezdrasza przy Bramie Wodnej, któremu towarzyszy namiestnik Nehemiasz.

Czytanie Biblii stało się początkiem Święta Namiotów, jednego z trzech najważniejszych świąt w kalendarzu żydowskim. Nazywano je po prostu Świętem albo Świętem Jahwe. Były to swoiste dożynki, podziękowanie Bogu za plony, obchodzone na zakończenie rocznego cyklu wegetacyjnego. W późniejszym czasie związano je z biblijną historią narodu wybranego. Jesienne święto w religijnej i historycznej refleksji stało się okazją do wspominania wędrówki Izraelitów z Egiptu do Ziemi Obiecanej. Podczas trwającego osiem dni Święta Namiotów Żydzi opuszczali swe domy i mieszkali w namiotach, naśladując swoich przodków wracających z egipskiej niewoli.

A że podczas tej wędrówki Pan Bóg na świętej górze objawił im Dekalog i Prawo, obchody święta stały się okazją do uroczystego publicznego czytania Tory, Prawa.

Pan Jezus w czytanym dziś fragmencie Ewangelii nie obchodzi Święta Namiotów. Uroczyście czyta jednak w synagodze święty, objawiony przez Boga tekst proroka Izajasza. A ten, zapisany wieki temu, zapowiada właśnie Jego. •

Czytaj Biblię z "Gościem" na biblia.gosc.pl