Nie poddawajmy się pokusie burzenia

Mt 5, 17-19

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni.

Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim».

Kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim. Mt 5,19

Dzisiejsze ostatnie zdanie Ewangelii ukazuje w pełni naszą drogę. Bóg, stwarzając świat, raz na zawsze ustanowił jego prawa. Miłość, z której powstało wszystko, na wszystkim pozostawiła swój ślad. Rozejrzyj się wokół. Wielkość człowieka (nasz zachwyt nad niejedną osobą, z którą dzielimy życie) objawia się w codziennym zmaganiu o życie miłością i trudzie uczenia się miłości. Oto nasza droga świętości. Nie poddawajmy się pokusie: burzenia, skreślania, dopisywania, nazywania na nowo, ukrywania pod dobrze znanymi słowami i symbolami przeciwstawnego im znaczenia. To prowadzi donikąd. Można się w tym zatracić. Sensem naszego życia jest trwanie w miłości, z której powstaliśmy i do której zmierzamy.