Św. Agapet

Dzisiejszy patron urząd swój sprawował krótko – mniej niż rok, do 22 kwietnia roku 536, gdy odszedł po nagrodę w niebie – a zapisał się nie tylko na kartach historii Kościoła, jako święty, ale także na stronicach arcydzieła literatury włoskiej, „Boskiej komedii” pióra mistrza Dantego. To tam, w VI pieśni z Raju, możemy przeczytać następujące słowa bizantyjskiego cesarza Justyniana I "Wielkiego": "Wierzyłem w jedną Chrystusa naturę; / Lecz wielki pasterz Agapet z urzędu / Zgromił błąd taki, wycofał mnie z błędu.” Skąd takie słowa w ustach największego władcy z początków VI wieku, który sięgnął po władzę nawet w dalekiej Italii? To skutek podróży, jaką dzisiejszy patron, św. Agapet I papież, odbył do Konstantynopola. Była to jego ostatnia ziemska pielgrzymka, podjęta niejako pod przymusem. Oto bowiem gdy wojska cesarza Justyniana zawędrowały aż do Italii, władający na tych terenach ostrogocki król Teodahadem, zmusił papieża, by ten udał się na dwór cesarski do Bizancjum i zatrzymał inwazję. Podróż była długa, św. Agapeta I przyjęto z honorami, ale w międzyczasie kampania wojenna zaszła już za daleko, by jakiekolwiek mediacje podjęte przez papieża miały sens. Zresztą przecież nie z uwagi na swój kunszt negocjatora trafił do „Boskiej komedii”. Tym, co istotnie cechowało dzisiejszego patrona, była niezgoda na błędy w nauczaniu Kościoła. Z tego powodu św. Agapet I usunął z urzędu monofizyckiego patriarchę Konstantynopola, Antymosa, ustanowił wiernego ortodoksji jego następcę, a cesarza Justyniana I Wielkiego, jak to zostało już przywołane na wstępie, "wycofał z błędu".