Grozi nam duchowa pustynia!

4. O jeszcze jednym chcę Wam powiedzieć, tu, na przedprożu Płocka, u wrót stolicy diecezji! Waszą świątynię konsekrował bł. bp Leon Wetmański, a sumę pontyfikalną sprawował wtedy, w niedzielę Trójcy Przenajświętszej przed 80 laty, bł. abp Antoni Julian Nowowiejski - dwaj biskupi męczennicy płoccy, którzy są dzisiaj dumą Polski i naszej diecezji.

Mieliście w Waszej, także tej najnowszej historii, tylu wspaniałych duszpasterzy: mądrego kapłana i także męczennika, jak wymownie to pokazał pan rektor Leszek Zygner, ks. Władysława Skierkowskiego, a potem: ks. wikariusza generalnego i misjonarza Mariana Batogowskiego, ks. kanclerza Jana Gołaszewskiego, ks. kan. Kazimierza Kowalskiego. Święci biskupi, wspaniali księża! A ja martwię się, że już niedługo nie będę mógł posyłać kapłanów na misje; że będzie mi brakować młodych księży do katechizacji młodzieży, bo mi wstąpiło w tym roku do seminarium tylko "ośmiu wspaniałych"! Ośmiu z całej ponad osiemsettysięcznej diecezji! To dlatego od Imielnicy, od św. Joanny Beretty rozpoczynam moją powołaniową krucjatę, moją powołaniową pielgrzymkę przez diecezję, moje pukanie do serc mam i ojców, babci i dziadków: ofiarujcie nam swoich synów na kapłanów! Nie wstydźcie się, nie bójcie, nie ulegajcie "anty-kapłańskiej nagonce", nagłaśnianiu każdego kapłańskiego grzechu, upadku! Tak, są wśród nas grzesznicy, czasem wielcy, ale większość moich kapłanów, to wspaniali, ofiarni księża! I seminarium w szczególności jest wypełnione tymi wspaniałymi, ofiarnymi chłopakami! Ale za słabo wypełnione! Za mało ich mam! Pamiętajcie – "Pan żniwa" - wciąż powołuje, ale modlitwa o powołania, przyjmowanie powołań, pielęgnowanie powołań, czynienie ze swojej rodziny "pierwszego seminarium" - to także ważna rola – jakże piękna rola – chrześcijańskiej rodziny!

5. Chrześcijańska rodzina, to również rodzina gościnna! Przygotowujemy się w całej Polsce na przyjęcie w przyszłym roku, na obchodach Światowych Dni Młodzieży może nawet dwóch milionów młodych ludzi. Nasza diecezja przyjmie ich 5 tysięcy: z Francji, Włoch, Armenii, Gruzji, Irlandii i kilku innych krajów. Znajdą gościnę w naszych rodzinach, plebaniach. Także tutaj u Was! Otwórzmy dla nich gościnne drzwi i serca! Z wzruszeniem widziałem, z jakim przejęciem nasi młodzi – od Płocka po Rostkowo – przekazywali sobie pobłogosławiony jeszcze przez św. Jana Pawła II krzyż Światowych Dni. Ile w tym było zapału, ile dobrych oznak wiary i gościnności! Niech ona się w nas objawia, mądrze objawia!

Biskup płocki jest dzisiaj atakowany za to, że mówi w sprawie uchodźców: bądźmy gościnni, ale i mądrzy. A to znaczy: bądźmy mądrzy, żeby czasem nie stało się tak, że nie będziemy już gospodarzami w naszym domu! Bo w krajach na zachód od nas mieszkańcy niektórych dzielnic nie czują się już takimi gospodarzami, gdy zaczyna w tych dzielnicach rządzić jakaś "milicja salaficka"; gdy tu i ówdzie zaczyna się myśleć o wprowadzaniu prawa szariatu; gdy wiceprzewodnicząca Unii stwierdza, że "islam powinien być częścią rzeczywistości europejskiej". Tak, tam, gdzie jest pustynia bez Boga; gdzie kościoły w niedzielę stoją puste; gdzie wszystkie religie i kultury uważa się za równe i dobre, tylko tę jedną – chrześcijańską – się odrzuca - tam islam staje się częścią naszej rzeczywistości”. I to jest ta mądrość, o którą wołam – trwanie przy wierze, wspaniałej wierze chrześcijańskiej!

6. Nie gódźmy się zatem, Umiłowani, na świat, w którym prawem nie jest Dekalog, lecz wolność do i od wszystkiego; w którym wszystko jest na chwilę, na niby, na próbę - dopóki się nie znudzi; w którym nie liczy się miłość i mężne stanie przy prawdzie, lecz obojętność; w którym nie ma już modlitwy, ale jest pełno reklam i pustej gadaniny. Budujmy wspólnotę Kościoła, narodu, naszych małych ojczyzn, opierając się na wartościach rodziny, na przykładach świętych, na najszczytniejszych tradycjach.

I niech nam w tym zawsze – jak to śpiewaliśmy w dzisiejszym Psalmie – Pan Bóg błogosławi. Amen.