Jesteście błogosławieni

Łk 6, 17. 20-26

"Jezus zszedł z Dwunastoma na dół i zatrzymał się na równinie; był tam liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem oraz z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu. 

On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił: "Błogosławieni jesteście, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże. Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni. Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie. Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego odrzucą z pogardą wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom.

Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą. Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie. Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie. Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom".

Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie (Łk 6, 21b).

Jeżeli odebraliśmy już ziemską nagrodę, jeżeli jesteśmy syci; jeżeli teraz się śmiejemy i wszyscy nas chwalą, to – w świetle dzisiejszej Ewangelii – biada nam! 

Jezus wskazuje na zupełnie inną drogę szczęścia – drogę błogosławieństw. Są nie niej: ubodzy, głodni, płaczący, znienawidzeni czy wykluczani. Ta lista jest bardzo pojemna. Ale istotą szczęścia nie są: ubóstwo, głód, płacz, nienawiść i wykluczenie same w sobie. Prawdziwym szczęściem, błogosławieństwem, jest wybór Chrystusa  i zjednoczenie z Nim. Czynienie wszystkiego ze względu na Jego imię. Nawet wówczas, jeśli wedle ziemskich kryteriów, nasze życie będzie nieprzydatne, nieudane, przegrane. 

O takich Chrystus mówi: jesteście błogosławieni!