Bł. Natalia Tułasiewicz

"Mam odwagę chcieć być świętą (…) tylko świętość jest najpełniejszą miłością, więc nie tylko chcę, ale muszę być świętą, nowoczesną świętą, teocentryczną humanistką! (…) I nie będzie tego, zaiste nie będzie, bym do nieba miała wchodzić sama. Chcę tam wwieść cały zastęp dusz!” - tak pisała w swoich pamiętnikach 14 sierpnia 1943 Natalia Tułasiewicz. Poznańska polonistka, nauczycielka, poetka, zafascynowana kulturą, sztuką, muzyką, ale przede wszystkim do głębi przejęta ideą apostolstwa ludzi świeckich. Niedługo po skreśleniu tych słów, ta licząca sobie wtedy 37 lat niezwykła kobieta wyjechała jako pełnomocnik – emisariusz Rządu Londyńskiego i świecki apostoł do Hanoweru, by pomagać przerażonym i zagubionym pracownikom przymusowym. Słaba fizycznie, silna duchem, po wielu godzinach codziennej, ciężkiej pracy w fabryce, realizowała w skrajnie trudnych warunkach, posługę religijno-społeczno-oświatową. Przypadkowo zdekonspirowana trafia do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. Wycieńczona ciężką fizyczną pracą, gruźlicą, głodem, nie ustaje jednak w swojej misji ewangelizacyjnej, wierna obietnicy danej Chrystusowi, że gotowa jest pójść z Nim na Kalwarię. Dotrzymuje słowa. Zostaje zagazowana w Wielki Piątek 30 marca 1945 roku. Bł Natalia Tułasiewicz, jedna z dwóch świeckich kobiet pośród 108 polskich męczenników  II wojny światowej.