Św. Elżbieta Węgierska

„Dwa razy dziennie (…) odwiedzała chorych. Osobiście posługiwała tym, którzy cierpieli na odrażające choroby, podawała posiłek jednym, poprawiała posłanie drugim, niektórych dźwigała na ramionach i spełniała wiele innych dobroczynnych posług..." Tak o dzisiejszej patronce pisał jej spowiednik i to świadectwo było jednym z wielu dokumentów, które zadecydowały o tym, że papież Grzegorz IX w 1235 roku uroczyście ogłosił Elżbietę Węgierską świętą. Miało to miejsce zaledwie 4 lata po jej śmierci i już to tylko wskazuje, że musiała być kobietą nieprzeciętną. Choć pierwsze lata jej życia zupełnie na to nie wskazywały. Jako trzecie dziecko króla Węgier, zgodnie ze zwyczajem, została szybko zaręczona i odesłana na zamek przyszłego męża. Ślub odbył się, gdy miała lat 14, jego owocem błyskawicznie stała się trójka dzieci, a już jako 20-latka została wdową. Wtedy powiedziała jednak: dość! Nie chcę realizować takiego scenariusza, chcę służyć Bogu jak św. Franciszek i Klara. I podczas gdy rodzina nakłaniała ją do ponownego zamążpójścia, św. Elżbieta Węgierska złożyła na ręce franciszkanów ślub wyrzeczenia się własnej woli, prawa do dzieci, do własności, do tytułów. Miała odtąd służyć ubogim i chorym. I służyła aż do śmierci.