Abp W. Skworc do małżonków: Nie wolno nam bać się niedoskonałości

Bracia i Siostry!   

Najważniejsze, i pewnie to również przekazujecie młodym, żeby ze sobą rozmawiali; ze sobą się komunikowali; pamiętając, jak dramatyczne jest przerwanie komunikacji miedzy małżonkami, którzy ze sobą nie rozmawiają; wiecie z własnego doświadczenia, że jest ono na dłuższą metę nie do zniesienia. Bolesny dla wszystkich jest brak dialogu miedzy rodzicami i dziećmi; miedzy rodzeństwem; w rodzinie; między sąsiadami. Te wszystkie trudne sytuacje może rozbroić słowo: "wybacz", "przepraszam" i uśmiech. To także podstawowy, uprzedzający słowo sposób komunikacji.       

Drodzy! Rodzina, jest również miejscem, w którym mieszkając razem, doświadczamy w życiu codziennym – może teraz szczególnie – ograniczeń własnych oraz osób bliskich, małych i wielkich problemów współżycia, współpracy. W poczuciu realizmu stwierdzamy, że trudno o rodzinę idealną. Z drugiej strony nie wolno nam bać się niedoskonałości, kruchości, a nawet konfliktów; trzeba się nauczyć stawiania im czoła w sposób konstruktywny. Dlatego rodzina, w której, pomimo jej ograniczeń i grzechów, istnieje wzajemna miłość, staje się szkołą przebaczenia. Przebaczenie jest dynamiką komunikacji, takiej komunikacji, która poprzez skruchę wyrażoną i przyjętą, możne ponownie nawiązać więzi i sprawić, by one się rozwijały. Dziecko, które uczy się w rodzinie słuchać innych, mówić w sposób pełen szacunku, wyrażając swój punkt widzenia i nie negując spojrzenia innych, będzie w społeczeństwie budowniczym dialogu i pojednania. A takich budowniczych nam trzeba, kształtowanych w kulturowym kodzie naszej górnośląskiej ojcowizny, w stabilnych rodzinach.

Bracia i Siostry! Kochani Jubilaci!

Technika wyposażyła nas na czas pandemii w urządzenia techniczne, pozwalające „zdalnie”, nie wychodząc z domu, porozumiewać się ( komunikować) i budować wspólnotę – rodziny a nawet parafii. I kiedy dziś korzystacie z dyspensy od obowiązku uczestniczenia we Mszy św., to przecież byliście wiernie obecni przed ekranem czy przed radioodbiornikiem, aby trwać w komunii – w jedności z Chrystusem i Jego Kościołem. I tęskniliście za swoim parafialnym kościołem, za sakramentami, zwłaszcza ze zjednoczeniem z Jezusem Chrystusem w komunii św.

Drodzy! Należycie do pokolenia semper fidelis! Zawsze wiernych – ślubom małżeńskim i zobowiązaniom płynącym ze chrztu św. W ten sposób codzienna wierność staje się apostolstwem i świadectwem całego życia, za które wam dziś dziękujemy!    

Drodzy! Do komunikacji należy również milczenie i słuchanie. W centrum milczenia i słuchania jest słowo; przede wszystkim to, które z Maryi Ciałem się stało i zamieszkało miedzy nami! To On – Zmartwychwstały i Wniebowstępujący, przekazuje nam jasny komunikat; „ A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”.

Dostojni Jubilaci: Zapamiętajcie to zapewnienie i jego spełnienie w godzinie Eucharystii. Ten, który jest z nami wysyła nas z wieczernika i poleca: „idźcie i nauczajcie”, tym bardziej, że jak nas pouczył św. Paweł w drugim czytaniu: Bóg przez Chrystusa „dał wam ducha mądrości i objawienia.., to znaczy światłe oczy dla waszego serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania”. 

Bracia i Siostry! Kościół się modli z wami i za was! Gratuluje wam jubileuszy. A to zawsze szczególny czas łaski! Niech Bóg – przez Chrystusa w Duchu Świętym – obdarzy was nimi obficie. Amen.