Jałmużna - styl życia dla każdego

Bracia i Siostry! Drodzy Diecezjanie!

Papież Franciszek w Orędziu na tegoroczny Wielki Post zwraca uwagę  na zjawisko „stygnięcia miłości” i wymienia objawy, które zapowiadają to, niszczące życie duchowe, zjawisko: „Tym, co gasi miłość, jest przede wszystkim chciwość pieniądza, będąca korzeniem wszelkiego zła (1 Tm 6,10); jej następstwem jest odrzucenie Boga, a zatem szukania pociechy w Nim – wolimy nasze przygnębienie niż pokrzepienie Jego Słowa i sakramentów. To wszystko przeradza się w przemoc, obracającą się przeciwko tym, których uważamy za zagrożenie dla naszych „pewników”, jak nienarodzone jeszcze dziecko, chory starzec, gość będący przejazdem, cudzoziemiec, a także bliźni, który nie odpowiada naszym oczekiwaniom.  

Również świat stworzony jest milczącym świadkiem tego oziębienia miłości; ziemia jest zatruta przez odpady, wyrzucane niedbale i dla interesu; morza, które także są zanieczyszczone, muszą, niestety, kryć szczątki licznych rozbitków przymusowych migracji; niebiosa – które w zamyśle Boga wyśpiewują Jego chwałę – są poorane przez maszyny, które zrzucają narzędzia śmierci. 

Miłość stygnie również w naszych wspólnotach; w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium starałem się opisać najbardziej ewidentne oznaki tego braku miłości. Są nimi: egoistyczna gnuśność, jałowy pesymizm, pokusa izolowania się i angażowania w nieustanne bratobójcze wojny, mentalność światowa, która skłania do zajmowania się tylko tym, co pozorne, osłabiając w ten sposób zapał misyjny.”
 
Drodzy Diecezjanie!
Opisane przez papieża Franciszka fakty zdarzają się i w naszym Kościele, są obecne w naszym społeczeństwie. Zauważalne i gorszące jest zwłaszcza „zaangażowanie w nieustanne bratobójcze wojny”, których skutki są odczuwalne w rodzinach, podstawowych komórkach społeczeństwa i Kościoła. Z doświadczenia naszej małej Ojczyzny musimy jeszcze dodać zatruwanie powietrza, przez które lekceważone jest przykazanie: „nie zabijaj”.

Bracia i Siostry!

W cytowanym orędziu wielkopostnym Ojciec święty odpowiada także na pytanie: co robić? „Jeżeli zauważamy w sobie i wokół nas opisane przed chwilą oznaki, to właśnie Kościół, nasza matka i nauczycielka, wraz z niekiedy gorzkim lekarstwem prawdy, proponuje nam w tym okresie Wielkiego Postu słodki środek – modlitwę, jałmużnę i post. 

Gdy poświęcamy więcej czasu na modlitwę, pozwalamy naszemu sercu odkryć ukryte kłamstwa, którymi zwodzimy samych siebie, by ostatecznie szukać pociechy w Bogu. On jest naszym Ojcem i chce, abyśmy mieli życie.

Praktykowanie jałmużny uwalnia nas od chciwości i pomaga nam odkryć, że drugi człowiek jest moim bratem – to, co mam, nie jest nigdy tylko moje. Bardzo bym chciał, żeby jałmużna stała się dla wszystkich prawdziwym, autentycznym stylem życia! Bardzo bym chciał, abyśmy, jako chrześcijanie, brali przykład z apostołów i widzieli w możliwości dzielenia się z innymi naszymi dobrami konkretne świadectwo komunii, jaką żyjemy w Kościele. Odnośnie do tego posłużę się napomnieniem św. Pawła, kiedy zachęcał Koryntian do zbiórki na rzecz wspólnoty w Jerozolimie: To przyniesie pożytek wam (2 Kor 8,10)”.

Dotyczy to w sposób szczególny Wielkiego Postu, kiedy jesteśmy wezwani do ofiarności na rzecz funduszu misyjnego Ad Gentes, który wspomaga misjonarzy z Polski, a szczególnie w tym roku do wsparcia akcji „Śląskie dla Aleppo”. Jej celem jest pomoc dzieciom w tym doświadczonym wojną syryjskim mieście. Nie zapominajmy też o szansie i obowiązku przekazania 1 procenta na rzecz organizacji pożytku publicznego, a zwłaszcza na Caritas, która jest kościelną i parafialną akcją codziennej, skutecznej pomocy!   
Pamiętajmy ponadto, że „post odbiera siłę naszej przemocy, rozbraja nas i stanowi wielką okazję do wzrastania. Z jednej strony, pozwala nam doświadczyć tego, co odczuwają ludzie, którym brakuje nawet tego, co niezbędnie potrzebne, i których na co dzień dręczy głód; z drugiej strony, wyraża stan naszego ducha, złaknionego dobroci i spragnionego życia Bożego.

Post nas przebudza, powoduje, że stajemy się bardziej wrażliwi na Boga i na bliźniego, budzi na nowo wolę posłuszeństwa Bogu, który jako jedyny zaspokaja nasz głód.”
Papież apeluje do nas: „Zachęcam przede wszystkich członków Kościoła, aby z zapałem podjęli drogę wielkopostną, czerpiąc wsparcie z jałmużny, postu i modlitwy. Jeżeli niekiedy wydaje się, że miłość gaśnie w wielu sercach, nie jest tak w sercu Boga! On daje nam wciąż nowe okazje, abyśmy mogli znów zacząć kochać. (…)

W noc Zmartwychwstania Pańskiego będziemy na nowo przeżywać sugestywny rytuał zapalenia paschału: światło, odpalone od nowego ognia, stopniowo rozproszy mrok i oświetli zgromadzenie liturgiczne. Niech światło Chrystusa, chwalebnie zmartwychwstałego, rozproszy ciemności naszych serc i umysłów, abyśmy wszyscy mogli na nowo przeżyć doświadczenie uczniów z Emaus; słuchanie Słowa Pana i karmienie się Chlebem eucharystycznym sprawi, że nasze serce będzie mogło znów płonąć wiarą, nadzieją i miłością”.

Drodzy Diecezjanie!

Z radością informuję, że dziś, w I niedzielę Wielkiego Postu, 10 alumnów Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach rozpoczyna tygodniowe rekolekcje, przygotowujące ich bezpośrednio do przyjęcia święceń diakonatu. Wraz z biskupami pomocniczymi udzielimy im święceń w sobotę 24 lutego, o godzinie 10.00, w trzech kościołach naszej archidiecezji: Trójcy Przenajświętszej w Chełmie Śl., Św. Józefa Oblubieńca NMP w Czerwionce-Leszczynach oraz Nawiedzenia NMP w Połomi.  

Serdecznie zapraszam do udziału w liturgii święceń diakonatu; w szczególności wspólnoty parafialne wymienionych parafii, a także młodzież szkolną wraz z katechetami, w tym kandydatów do przyjęcia sakramentu bierzmowania. Zapraszam zespoły służby liturgicznej, młodzież z Ruchu Światło-Życie i Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Oczekiwana jest też obecność wiernych należących do wspólnot wspierających swą modlitwą kapłanów i nowe powołania.

Modlitwie wszystkich diecezjan polecam przyszłych diakonów. Módlmy się także o nowe powołania do służby Ewangelii oraz za nasze Seminarium Duchowne. Starajmy się też usilnie o to, aby w rodzinach i wszystkich środowiskach wychowawczych panowała atmosfera życzliwości, wsparcia dla powołań i otwartości, sprzyjająca odczytywaniu Bożego powołania i udzielaniu na nie wielkodusznej odpowiedzi. 

Na owocne przeżywanie Wielkiego Postu wszystkim z serca błogosławię! Niech Duch Święty, którym jesteśmy napełnieni, rozpala w nas chrześcijańską miłość, abyśmy z zapałem podjęli wielkopostną drogę, czerpiąc wsparcie z jałmużny, postu i modlitwy!

† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita
Katowicki