107,6 FM
Wyszukano wyników: 80278
Święta cierpliwość
Istotą Adwentu jest oczekiwanie. Zbliżają się święta, czas wspólnoty, prezentów, radości. Zbliża się też koniec świata – prawdziwe święta. Pytanie, czy się na nie załapiemy. W czekaniu ważna jest cierpliwość. Przy czym ważniejsza od naszej jest ta Boża. „Nie zwleka Pan z wypełnieniem obietnicy – jak niektórzy są przekonani, że Pan zwleka – ale On jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia” (2 P 3,9).
Kim jesteś? Kim się stajesz?
Słowo Boże mówi dziś sporo o powołaniu.
„Kimże będzie to dziecię?” (Łk 1, 66) – pytają ludzie, widząc niezwykłe okoliczności narodzin św. Jana. „Istotnie ręka Pańska była z nim”(Łk 1,66). Każdy z nas ma być artystą, w tym sensie, że powinien stworzyć ze swojego życia arcydzieło. Bóg daje talenty, powołuje, inspiruje. Do nas należy odpowiedzieć na wezwanie. Ręka Pana jest także nad tobą. Trzeba tylko dać się poprowadzić.
Co mam w swoim spichlerzu?
Kiedy staniemy przed Bogiem, nie będzie się liczyła wielkość naszych ziemskich „spichlerzy” ani to, jak bardzo będą one wypełnione.
Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, co przygotowałeś? Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty u Boga
(Łk 12,20-21).
To przestroga, która skłania do przyjrzenia się naszym własnym pragnieniom. O jakie dobra najbardziej zabiegam – te gromadzone w ziemskich „spichlerzach”
czy te, które sprawiają, że będę „bogaty u Boga”?
Pod otwartym niebem
„Niebo otwarte, piekło zawarte” – śpiewamy w kolędzie. „Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo” (Łk 3,21). Jest otwarte. Cały czas. Od czasów zanurzenia w wodach chrzcielnych jesteśmy nowym stworzeniem, czyli w przestrzeni duchowej nabraliśmy ogromnej wartości dzieci Bożych. Mamy nieustanny dostęp do Ojca. Jesteśmy z Nim cały czas on-line.
Zamieniasz płacz w taniec
Osobom, które tkwią w ciemności, te słowa wydają się obietnicą bez pokrycia, pobożnym życzeniem, czczą gadaniną, tanim pocieszeniem. Są skupione na bólu, płaczu,
który „nadchodzi z wieczora”. Ponieważ jednak obietnicę pociechy dał sam Bóg,
po czasie mogą zakrzyknąć za psalmistą:
Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament.
Ps 30,12
Przyjdzie tak samo
Powinniśmy częściej spoglądać w kierunku pewnego wzniesienia: Góry Oliwnej (818 m n.p.m.). To stamtąd, jak zapowiada Biblia, przyjdzie Mesjasz. Skoro w Jezusie spełniło się około 300 proroctw Starego Testamentu, to dlaczego nie miałyby się spełnić te, które zapowiadają Jego powrót? Aniołowie w czasie wniebowstąpienia zapowiedzieli, że Jezus:
Przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego. (Dz 1, 11)
