W wieku 12 lat została tercjarką franciszkańską

Datą przełomową w życiu Róży był rok 1250. Zachorowała wtedy śmiertelnie - mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Pod koniec życia św. Róża prosiła, by przyjęto ją do klasztoru klarysek w Viterbo. Jednak nie przyjęto jej, ze względu na stan zdrowia. Za radą spowiednika przemieniła swoje mieszkanie na osobisty „klasztor”, gdzie wraz z kilkorgiem przyjaciół poświęcała się modlitwie o uświęcenie ludzkich dusz. Wyczerpana pokutą i apostolstwem, zmarła w wieku zaledwie 20 lat, 6 marca 1253 roku. Jej ciało w stanie nienaruszonym spoczywa w kościele klarysek w Viterbo. 

Grób św. Róży stał się miejscem licznych pielgrzymek. Papież Kalikst III w 1458 r. wpisał św. Różę do katalogu świętych. Do dziś zachował się zwyczaj, że co roku w jej wspomnienie u jej grobu zbiera się całe miasto, by wziąć udział w procesji z relikwiami, niesionymi w wysokiej wieży-relikwiarzu. Benedykt XV ogłosił św. Różę patronką młodzieży żeńskiej Akcji Katolickiej. 

W ikonografii św. Róża przedstawiana jest z krzyżem.