107,6 FM
Wyszukano wyników: 144
1.11.2020| Recepta na Niebo
Sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela - to dużo, czy mało? Kim jest czworo Zwierząt przed tronem Baranka? Czy trzeba być cichym i płakać, by zostać błogosławionym? Oprócz rozmowy o Słowie Bożym, jak zawsze w programie spotkanie z tradycjami wierzących Żydów, a także dyskusja o kiczu i tandecie w naszym życiu religijnym.
Płacz nadchodzi z wieczora
Krew męczenników zabijanych ze względu na Baranka leje się w Apokalipsie strumieniami. Po zamachu na Sri Lance świat na chwilę zamarł w osłupieniu. Pasterze Kościoła na tej spalonej słońcem wyspie mówią o krwawym zaczynie świętości, przebaczeniu i nadziei. Za psalmistą powtarzają:
„Płacz nadchodzi z wieczora, a rankiem wesele” (Ps 30,6).
Kościół jak Jan Chrzciciel
Ten kościół, który ze względu na monumentalną bryłę był zwany katedrą Immerath, ustępuje miejsca kopalni. Może tak z różnych względów musi być, ale ten obraz ma smutną, symboliczną wymowę. „Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: »Oto Baranek Boży«” (J 1,35). Kościół jest jak Jan Chrzciciel – pokazuje na Jezusa. Gdy go zabraknie, kto wskaże Nauczyciela?
To, co dawne, minęło
Ostatnim słowem Starego Testamentu jest przekleństwo. „…abym nie poraził ziemi przekleństwem”. Ostatnim słowem Nowego Przymierza jest łaska („Łaska Pana Jezusa ze wszystkimi!”). „Jeżeli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe” (2 Kor 5, 17) – woła zachwycony święty Paweł. Żyjemy w Nowym Przymierzu, zanurzeni w łasce, wolni od przekleństwa. Dzięki Krwi Baranka.
Kościół nie głosi siebie, lecz Chrystusa
"Kościół w każdym czasie, jest wezwany do czynienia tego, co uczynnił Jan Chrzciciel, wskazywania Jezusa mówiąc `Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata!`" - powiedział Franciszek podczas dzisiejszej modlitwy Anioł Pański w Watykanie. Papież zaznaczył, że chrzest Jezusa w Jordanie jest sceną decydującą dla naszej wiary i dla misji Kościoła, który nie głosi siebie samego, ale głosi Chrystusa; nie przynosi samego siebie ale przynosi Chrystusa.
Wykupieni
Nie śpiewajmy: „i próżny dla nas Twej męki trud”. Krew Baranka zmyła nasze grzechy, jest argumentem zatrzymującym anioła śmierci. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa (Rz 5,15). Wyraz „pokrewieństwo” ma swe źródło w słowie „krew”. Jesteśmy krewnymi Tego, który przyjął nas do rodziny. Zapłacił za to swą krwią.
Morze światła
Pastuszkowie, którzy Ją ujrzeli w 1917 roku w kamienistej dolinie Cova da Iria, wspominali zachwyceni, że miała suknię utkaną ze światła.
Światło jest atrybutem nieba. „Źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu” – czytamy w Apokalipsie. „Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek” – prorokował św. Jan (Ap 21,23).
