bł. Dina Belanger

W 1908 roku, w Wielki Czwartek, w życiu dzisiejszej patronki dokonała się fundamentalna przemiana. Tak pisała o tym po latach, na życzenie przełożonych : "[wtedy] pierwszy raz usłyszałam tak wyraźnie (...), wewnętrzny, słodki i melodyjny [głos Jezusa], który napełnił mnie prawdziwym szczęściem”. Zwracam uwagę, na słowo 'melodyjny'. Pojawia się tutaj nieprzypadkowo, bo owo mistyczne doświadczenie stało się udziałem ledwie jedenastoletniej wtedy dziewczynki z Kanady, która wykazywała wielki talent do gry na fortepianie. Melodyjność, harmonia, piękno i dobroć tego głosu – to zrobiło tak wielkie wrażenie na Dinie Belanger, że już nigdy o nim nie zapomniała. Towarzyszył jej w kolejnych szkołach, do których uczęszczała, w podróżach, jakie przyszło jej odbywać z bogatymi rodzicami i koleżankami ze studiów. Nie opuszczał jej nawet na fortepianowych koncertach. Ten głos wyrażał wszystko, co było ukryte w jej duszy i pociągał. Dlatego ta odnosząca sukcesy pianistka z Quebecu, zaczęła się angażować w życie parafialne, odwiedzać chorych i ubogich, a w końcu zdecydowała się na wstąpienie do nowicjatu Sióstr Jezusa i Maryi w swoim rodzinnym mieście. Wyjątkowa zażyłość z Bogiem Diny Belanger nie uszła uwagi przełożonej, która poprosiła o dokładne opisanie działania Jego łaski w duszy siostry Marii od św. Cecylii Rzymianki. Stąd wiemy o owym melodyjnym głosie Jezusa, który w jej życiu zmienił wszystko i z którym połączyła się w wieku zaledwie 32 lat, umierając 4 września 1929 roku w opinii świętości.