Radość rybaków

J 21, 1-14

Jezus znowu ukazał się nad Jeziorem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: «Idę łowić ryby».  Odpowiedzieli mu: «Idziemy i my z tobą». Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie ułowili.

A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus.

A Jezus rzekł do nich: «Dzieci, macie coś do jedzenia?»
Odpowiedzieli Mu: «Nie».

On rzekł do nich: «Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie». Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć.

Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: «To jest Pan!» Szymon Piotr, usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi – i rzucił się wpław do jeziora. Pozostali uczniowie przypłynęli łódką, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko – tylko około dwustu łokci.

A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli rozłożone ognisko, a na nim ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: «Przynieście jeszcze ryb, które teraz złowiliście». Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości sieć nie rozerwała się. Rzekł do nich Jezus: «Chodźcie, posilcie się!» Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: «Kto Ty jesteś?», bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę.

To już trzeci raz Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.

Czytaj Pismo Święte w serwisie gosc.pl: biblia.gosc.pl

To jest Pan! J 21,7

Uczniowie chyba byli trochę załamani. Siedzieli nad brzegiem jeziora i nie pozostało im nic innego, jak wrócić do codziennej rutyny. Ich mistrz nie żyje, sprawa przegrana, i to zdanie Szymona Piotra: „Idę łowić ryby”. Cóż innego mu pozostało. Spróbujmy zrozumieć, poczuć radość rybaków, kiedy dotarło do nich, że ich Pan wrócił, że to, czego dotyczyła ich nadzieja, to prawda – zmartwychwstał i żyje, spełniło się. Od tego momentu ich życie nigdy nie będzie już takie jak wcześniej. My też mamy Jezusa, tego samego, który stał nad brzegiem Jeziora Tyberiadzkiego i który zaprasza nas, mówiąc do nas „dzieci”. Tej pełnej radości z Jego obecności Wam i sobie życzę.