Archidiecezja. Kolejna rocznica śmierci bp. Herberta Bednorza

Herbert Bednorz był biskupem koadiutorem katowickim w latach 1950-1967 oraz biskupem diecezjalnym katowickim w latach 1967-1985.

Przydzielony został ciężko choremu biskupowi Stanisławowi Adamskiemu w charakterze koadiutora z prawem następstwa. Sakrę biskupią otrzymał 24 grudnia 1950. W listopadzie 1952 był uwięziony przez UB za przygotowanie akcji podpisów pod petycją rodziców śląskich o przywrócenie katechizacji w szkole. Wraz z pozostałymi biskupami katowickimi został wydalony z diecezji.

Po ogłoszeniu przygotowań do Soboru Watykańskiego II został wybrany na konsultora w Komisji ds. Laikatu i Środków Masowego Przekazu. Brał udział we wszystkich sesjach soborowych. Po zakończeniu soboru pełnił funkcję członka Posoborowej Komisji ds. Laikatu. Został wybrany członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Ludzi Pracy. W 1958 jego staraniem powołano do życia Ogólnopolski Sekretariat Duszpasterstwa Głuchoniemych z siedzibą w Katowicach.

Po śmierci biskupa Stanisława Adamskiego 2 listopada 1967 objął posługę pasterską w diecezji katowickiej jako jej czwarty biskup. Doprowadził do zwołania i pomyślnego zakończenia synodu diecezjalnego (1972–1976). Podczas swojej posługi położył szczególny nacisk na duszpasterstwo robotników, czego owocem stały się pielgrzymki robotników do Piekar Śląskich. 3 listopada 1980 przeniósł ówczesne Śląskie Seminarium Duchowne z Krakowa do Katowic.

23 kwietnia 1983, po ukończeniu 75. roku życia, złożył rezygnację z biskupstwa katowickiego. 3 czerwca 1985 papież Jan Paweł II mianował jego następcę w osobie biskupa Damiana Zimonia.

Zmarł 12 kwietnia 1989. W tegoroczną Wielkanoc mija 31. rocznica jego śmierci.

  Abp Wiktor Skworc w latach 1975–1980 był sekretarzem i kapelanem bp. Herberta Bednorza Krzysztof Gawor / Foto Gość