W Miliardowicach nie było miejsca dla samotności

Trzydziestu parafian miliardowickich przyjęło dziś zaproszenie na pierwszą w parafii wigilię dla osób samotnych, chorych i tych, które w minionym roku doświadczyły straty ukochanej osoby.

- Część z państwa nie będzie miała z kim zasiąść do wigilijnego stołu, dlatego jesteśmy tu dziś razem jako rodzina parafialna. Cieszę się, że jesteście i cieszę się, że mogę tu dziś pełnić rolę ojca domu - witał wszystkch ks. proboszcz Zygmunt Mizia.

Po wspólnej modlitwie i odczytaniu Ewangelii o narodzeniu Jezusa, goście najpierw nieco niezbyt pewni siebie, zaczęli sobie składać życzenia. Z każdą chwilą niepewność i smutek poszły w zapomnienie - każdy podchodził do każdego nadzieją i uśmiechem.

A po życzeniach i dzieleniu się opłatkiem - ak na rodzinnej wigilii - nie zabrakło postnych potraw: barszczu, krokietów z kapustą i grzybami, sałatki warzywnej, smażonego karpia i niezliczonych ilości domowych wypieków.

Do wspólnego kolędowania i bożonarodzeniowych refleksji zachęcali wspólnie schola parafialna i wspólnota Dzieci Bożych. A na zakończenie każdy wyszedł z okazałą paczką pełną produktów na świąteczny stół.

Miliardowicka schola zaprosiła do wspólnego kolędowania.
Urszula Rogólska /Foto Gość

- Jestem pod wrażeniem atmosfery, ciepła, serdeczności osób, które to spotkanie dla nas zorganizowały i które w nim uczestniczyły - podkreśla Barbara Iskrzycka. - Nie wiem dlaczego się tutaj znalazłam, ale nic nie jest dziełem przypadku. I to mądre słowa, że nikt nie jest samotną wyspą dryfującą po oceanie historii - każdy ma swoje miejsce i rolę do spełnianie. Jest mi niezmiernie miło. Spotkałam tu dziś wielu miłych ludzi - doborowe towarzystwo. Połączyły nas różne życiowe sytuacje... Ja zawsze byłam daleko od ludzi - w polu pracowałam jako ogrodnik jako ogrodnik, potem sprzedawałam warzywa w Bielsku. Nie znam tej społeczności, choć mieszkam tu 40 lat. Słowa podziękowania kieruję pod adresem nowego księdza proboszcza. To było coś wspaniałego!

O takim wigilijnym spotkaniu, ks. proboszcz Zygmunt Mizia marzył już w zeszłym roku, kiedy trafił do Miliardowic - po pierwszych odwiedzinach u chorych. Upewnił się trochę później, chodząc po kolędzie. Ale był w parafii dopiero od kilku miesięcy. - Jak? Sam? Nie dałbym rady - mówi.

Takie popołudnie dla samotnych, było też marzeniem Sandry Truss, jednej z parafianek. Podzieliła się nim z przyjaciółkami: Moniką Zuch i Joanną Mirek-Francuz. We trzy od kilku miesięcy należą do parafialnego kręgu biblijnego.