Św. Filip i św. Jakub

Dzisiaj Kościół wspomina dwóch świętych : Filipa i Jakuba Młodszego. Obaj to Apostołowie, obaj doskonale się uzupełniają. Filip pochodził z Betsaidy nad Jeziorem Galilejskim. Był uczniem Jana Chrzciciela. Powołany przez Jezusa, został jednym z dwunastu Jego uczniów. O powołaniu Filipa na Apostoła upewniają nas katalogi, czyli trzy wykazy Apostołów, jakie nam pozostawiły Ewangelie Mateusza, Marka i Łukasza. W każdym Filip jest wymieniany na piątym miejscu. Jest czynnym świadkiem cudownego nakarmienia rzesz ludzi przez Pana Jezusa. Musiał cieszyć się specjalnym zaufaniem Pana Jezusa, skoro poganie proszą go, aby im dopomógł w skontaktowaniu się z Chrystusem. A w czasie ostatniej wieczerzy wprost poprosił Pana Jezusa, aby pokazał Apostołom swojego niebieskiego Ojca. I w tym miejscu kończą się informacje jakie o św. Filipie podaje Pismo święte. W tym samym też miejscu zaczyna się historia dzisiejszego drugiego patrona, św. Jakuba Młodszego. Co prawda był rodzonym bratem św. Judy Tadeusza, i krewnym Jezusa, ale do Apostołów przyłączył się najpóźniej. W katalogach Apostołów jest wymieniany na jednym z ostatnich miejsc i za życia Chrystusa nie rzuca się specjalnie w oczy. Sytuacja zmienia się jednak wraz ze Zmartwychwstaniem. Wtedy Jakub wyróżnia się wśród Apostołów jako przewodniczący gminy chrześcijańskiej w Jerozolimie. O jego pozycji świadczy fakt, że kiedy św. Piotr został cudownie uwolniony przez anioła z więzienia, każe o tym oznajmić właśnie Jakubowi. To także Jakub na soborze apostolskim zabiera głos zaraz po św. Piotrze i wpływa na to, że św. Paweł może spokojnie pełnić swoją misję wśród pogan i nie narzucać im przepisów prawa Mojżeszowego. Św. Filip i św. Jakub awers i rewers tej samej Bożej monety. Dwaj Apostołowie z których każdy miał swoje pięć minut, swój własny odmienny od drugiego czas intensywnego działania dla Bożego królestwa. Wspólnie oddali jednak życie za Chrystusa. Czy wiecie państwo w jaki sposób zginęli? Św. Filip w stolicy  Frygii, Hierapolis, miał ponieść męczeńską śmierć za panowania Domicjana przez ukrzyżowanie, a potem ukamienowanie. Św. Jakuba natomiast za cesarza Nerona najpierw zrzucono ze świątyni w Jerozolimie, a następnie ukamienowano.