Św. Pius V

Gruntowna reforma kurii rzymskiej. Wprowadzenie nowych kongregacji, takiej na przykład, która całkowicie poświęci się interpretacji uchwał Soboru Trydenckiego. Zakaz dopuszczania do urzędów kościelnych ze względu na koligacje rodzinne, dyplomatyczne czy polityczne kandydata. Jedynym kluczem doboru ma być godność do sprawowania danej funkcji. Zakaz opuszczania na dłuższy czas przez biskupów diecezji, a przez proboszczów parafii. Nakaz odbywania regularnych wizytacji parafii przez biskupa miejsca. Bezwzględny nakaz utworzenia seminariów w każdej diecezji z osobna, w celu podniesienia poziomu wiedzy i moralności przyszłych kapłanów. Wyznaczenie wizytatorów apostolskich, którzy będą odpowiedzialni za wprowadzanie uchwał Soboru Trydenckiego we wszystkich krajach. Uzupełnienie kolegium kardynalskiego o ludzi prawych i całkowicie oddanych sprawie Kościoła. Wyniesienie do godności doktorów Kościoła czterech przedstawicieli Kościoła wschodniego - św. Bazylego, św. Grzegorza z Nazjanu, św. Grzegorza z Nyssy i św. Jana Złotoustego – i wprowadzenie ich imion do liturgii łacińskiej na wzór czterech wielkich doktorów w Kościele zachodnim, czyli świętych : Ambrożego, Hieronima, Augustyna i Grzegorza I Wielkiego. Włączenie do tego grona nauczycieli Kościoła także św. Tomasza z Akwinu i zarządzenie wydania drukiem wszystkich jego dzieł z jednoczesnym wprowadzeniem ich do programów seminaryjnych. Ogłoszenie Katechizmu Rzymskiego, który dla proboszczów ma być odtąd podstawą wykładu wiary. Reforma brewiarza i mszału, znosząca przywileje liturgiczne partykularnych kościołów czy zakonów. Stanowcze wystąpienie przeciwko inkwizycji hiszpańskiej, która zamiast obrony czystości wiary, służyła wyłącznie celom politycznym monarchii. Nadanie modlitwie różańcowej obecnego kształtu i ustanowienie święta Najświętszej Marii Panny Różańcowej. Wprowadzenie dla biskupa Rzymu białej sutanny, której kolor zaczerpnięty został z dominikańskiego habitu człowieka, który przeprowadził wszystkie te, wymienione tutaj jedynie pokrótce, reformy. Dodajmy reformy rewolucyjne dla Kościoła XVI wieku, który boleśnie doświadczył rozłamu Reformacji. Pytanie jest jednak inne. Jak państwo myślicie, ile zajęło dzisiejszemu świętemu dokonanie aż tak wielkiego przełomu? Czy ten dominikanin, wykładowca teologii, niezwykle pobłażliwy naczelny inkwizytor i sprawny biskup poświęcił im całe swoje życie? Z pewnością całe swoje życie – a zakonnikiem został już jako 15-latek – zdobywał stosowne doświadczenie, jednak reformy w całym Kościele mógł zadekretować jedynie jako papież. I zajęło mu to dokładnie 6 lat, bo tyle trwał jego brzemienny w skutki pontyfikat – od 1566 do 1572 roku. Czy wiecie państwo, kto wtedy był następcą św. Piotra? Antonio Ghislieri, czyli św. Pius V.