Św. Leander

  Św. Leander brewiarz.pl Każdy kto ma dzieci, wie jak wiele jest prawdy w słowach Jezusa, że tylko w swoim domu może być prorok tak lekceważony. Tak, tak… uczenie swoich pociech czegokolwiek to nie przelewki. A przekazywanie im wiary to już misja całodobowa. Czasem wręcz niemożliwa. Tym większy szacunek należy się rodzicom dzisiejszego patrona, wysoko urodzonym mieszkańcom hiszpańskiej Kartageny, których wszystkie dzieci – trzech synów i córka – dostąpiło chwały ołtarzy. Nas jednak interesuje teraz spośród całej tej świętej czelodki tylko jedno – Leander. Mężny człowiek z mężnego narodu, jak z greki można przetłumaczyć jego imię. Już od lat młodzieńczych nasz patron myślał o życiu zakonnym. Jednak gdy pochodzi się z książęcego rodu, wybiera się nie to na co ma się ochotę, tylko to czego wymaga potrzeba chwili. A w VI wieku w Sewilli potrzebny był dobrze wykształcony i wymowny biskup. Potrzeba była zresztą paląca bo przecież tereny dzisiejszej Hiszpanii zdominowali wtedy Wizygoci, którzy już od ponad 100 lat pielęgnowali i wyznawali arianizm. Przekonanie syna ich władcy, Hermenegilda, do powrotu na łono Kościoła było wielkim osiągnięciem św. Leandra. Zapłacił za to wygnaniem ze swojej biskupiej stolicy, na którą powrócił dopiero po śmierci króla hiszpańskich Wizygotów, Leowigilda. Jednak gdy ponownie przybył do Sewilli okazało się, że jego głoszenie Dobrej Nowiny było brzemienne w skutkach. Hermenegild zginął bowiem w jej obronie stając się męczennikiem, a jego brat i nowy władca Wizygotów Rekkared poddał się nauce biskupa. W ten sposób nie tylko on sam, ale i cały jego naród po latach porzucił herezję ariańską. Jak czytamy w żywocie św. Leandra napisanym przez jego brata i następcę na stolicy biskupiej w Sewilli, pasterz ten pełen zasług zmarł 13 marca roku 600 lub 601. Martyrologium Rzymskie umieszcza jego pamiątkę w dniu 27 lutego zostawiając nam również, co zrozumiałe, imiona jego świętego rodzeństwa. Znacie je państwo? To św. Izydor, jego brat i biskup Sewilli, św. Fulgencjusz i św. Florentyna.