Szczerze i gorąco kochał kapłaństwo

W opinii współpracowników, chwytającą za serce cechą osobowości bp. Stanisława było indywidualne podejście do każdego, z kim się spotykał. Od osobistego powitania, przez serdeczną rozmowę i zainteresowanie zawodowymi i prywatnymi problemami, po pamięć w modlitwie. W każdym człowieku i każdej sytuacji przede wszystkim starał się dostrzec i wydobyć dobro, by na nim budować relację, szukać rozwiązania trudności. Był człowiekiem, który uczył ufności i optymizmu. Przez osobiste świadectwo uczył miłości wyrażającej się w prostocie codziennych spraw; skromnej, pokornej, ukrytej, cichej - bo sam był takim właśnie człowiekiem.

Czytaj także:

• Biskupi warszawsko-prascy o śp. biskupie Stanisławie
• Zmarł biskup Stanisław Kędziora
• Śp. bp Stanisław Kędziora. Galeria zdjęć

Biskup Stanisław z wielką delikatnością i wrażliwością podejmował posługę wobec osób starszych, chorych i cierpiących. Rozumiał i dzielił trudności związane z ich cierpieniem, kondycją wynikającą z obciążania wiekiem lub dolegliwościami. Kiedy również jego życie zostało naznaczone cierpieniem, wieloletnim zmaganiem się z bólem, niejednokrotnie deklarował, że wszystkie owoce swojej choroby ofiaruje w intencji diecezji warszawsko-praskiej i każdego z jej wiernych. - Mamy świadomość, że wiele łask, których doświadczaliśmy, zawdzięczamy jego ofiarnemu, pełnemu zgody na wolę Bożą cierpieniu - mówi ks. Szczepaniuk.

"Pozostawia w naszych sercach i pamięci prawdziwie Boży ślad, za który odwdzięczamy się gorącą modlitwą: »Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie. A światłość wiekuista niechaj mu świeci. Niech odpoczywa w pokoju«. »Sługo dobry i wierny, wejdź do radości swego Pana« - napisał w informacji o zmarłym kanclerz kurii warszawsko-praskiej, dodając, że informacji o uroczystościach pogrzebowych będzie mógł udzielić w późniejszym terminie.