107,6 FM
Wyszukano wyników: 2108
Ziarnko na szali
Przedziwne! Ten, przy którym cały świat jest jak ziarnko na szali, kropla rosy porannej, co opadła na ziemię (Mdr 11,22), schodzi do naszego poziomu i staje się człowiekiem. Widząc Zacheusza, nie mówi: „Chcę przyjść do ciebie”, nie pyta nawet: „Czy mogę?”. Kieruje do niego słowa: „Dziś muszę się zatrzymać w twoim domu” (Łk 19,5). Jest zdeterminowany, by walczyć o nawrócenie grzesznika.
Wykupieni
Nie śpiewajmy: „i próżny dla nas Twej męki trud”. Krew Baranka zmyła nasze grzechy, jest argumentem zatrzymującym anioła śmierci. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa (Rz 5,15). Wyraz „pokrewieństwo” ma swe źródło w słowie „krew”. Jesteśmy krewnymi Tego, który przyjął nas do rodziny. Zapłacił za to swą krwią.
Rozczarowani
Zmęczeni życiem, rozczarowani sobą, innymi i Bogiem, bez perspektyw, nadziei, z samotnością i smutkiem w sercu… Te stany nie są nam obce. W człowieku na zdjęciu można jakoś wyczytać poczucie smutnej rezygnacji. Podobnie musieli wyglądać dwaj wędrowcy do Emaus, gdy mówili Jezusowi o Jezusie: A my spodziewaliśmy się, że On właśnie miał wyzwolić Izraela .
(Łk 24,21) Pan ich nie zostawił, był z nimi. Dostrzegli to dopiero, gdy ich serce zapaliło się wiarą.
Kto jest moim bliźnim?
Kiedy w mediach podaje się liczbę ofiar jakiejś tragedii, gubi się pojedynczy człowiek i jego dramat. Faryzeusz z dzisiejszej Ewangelii, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: „A kto jest moim bliźnim?” (Łk 10,29). Nieraz wystarczy spojrzeć w oczy człowiekowi, zobaczyć w nich łzy. I wtedy już nie trzeba pytać jak faryzeusz, wszystko jest jasne.
wołanie o pasterza
Modlitwy pod Ścianą Płaczu zawsze wywołują emocje. Ktokolwiek był w tym miejscu, wie, o czym mowa. Wszyscy mamy swoje „mury płaczu”, przy których szukamy ukojenia, nie radząc sobie z życiem. Jezus, widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza (Mt 9,36).
Nie da się żyć bez pasterza, bez Prawdy i Miłości, bez Boga. Jezus o tym wie. Przychodzi jako pasterz, posyła pasterzy.
Morze światła
Pastuszkowie, którzy Ją ujrzeli w 1917 roku w kamienistej dolinie Cova da Iria, wspominali zachwyceni, że miała suknię utkaną ze światła.
Światło jest atrybutem nieba. „Źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu” – czytamy w Apokalipsie. „Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek” – prorokował św. Jan (Ap 21,23).
Bóg albo nic
Dawni poganie, czcząc w Stonehenge moc Słońca, byli bliżej Boga niż współcześni neopoganie, urządzający w tym samym miejscu pijackie happeningi. Święty Paweł pisze: „Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie” (Rz 6, 11).Dla kogo chcą żyć współcześni Europejczycy? Dla boga-Słońce? Czymkolwiek są ich bogowie, z pewnością nie wymagają od nich umierania dla grzechu.
Nadejście poranka jest pewne
Noc wydaje się czasem dla człowieka nieprzyjaznym. A jednak w tym czasie zabłysło światło zmartwychwstania. Grób został otwarty nie po to, żeby człowieka przyjąć, lecz żeby go uwolnić. Uczeń po wejściu za dnia do takiego grobu „ujrzał i uwierzył”
(J 20,8).
Cóż z tego, że dla nas jeszcze trwa noc – poranka nic już nie powstrzyma.
Czekam!
„Nie zapominajmy, że Bóg to miłość, ogrom majestatu, a nie kolega z pracy, z którym mejlujemy, siedząc przy tym samym biurku” – mówi o. Michał Zioło, trapista. „Pokora i mądrość objawiają się w czekaniu: »Wielkim czekaniem czekałem na Pana«. Czekanie ma być wielkie, by było godne przyjąć Wielkiego Boga”.
Boże, mój Boże, szukam Ciebie i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Ps 63,2-3
