107,6 FM
Wyszukano wyników: 2108
Sami swoi
Najtrudniej rozpoznać proroka w rodzinnym domu. Nieprzypadkowo przysłowie mówi, że najciemniej jest pod latarnią. Największe problemy z rozpoznaniem Mesjasza mieli ci, którzy znali Go od dziecka i mijali się z Nim na uliczkach Nazaretu. Z powątpiewaniem szemrali:
Czyż to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę my znamy?
Jakżeż może On teraz mówić: „Z nieba zstąpiłem”.
(J 6,42)
Antywirus
„Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się!” – podpowiadał święty Paweł Filipianom. To również cenna wskazówka dla Polaków, dla których narzekanie jest sportem narodowym.
Błogosławiony lud, który umie się cieszyć i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności (Ps 89,16)
– śpiewany w dzisiejszym psalmie. Źródłem naszej radości jest zapewnienie, że „Chrystus, powstawszy, już więcej nie umiera, a śmierć nad Nim nie ma już władzy”.
Krok wiary
Gdyby Jezus rozmnożył chleb, a potem powiedział apostołom: „A teraz, panowie, zajmijcie się dystrybucją”... Ale nie…
Zastosował „mnożenie przez dzielenie” i wysłał uczniów z kawałkiem chleba i ryby w dłoni. Mogli się solidnie wygłupić. Gdyby nie ruszyli się z miejsca, tłum pozostałby głodny. Uczynili krok wiary i usłyszeli:
Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło.
(J 6,12)
Cała naprzód!
To my, namaszczeni językami ognia, powinniśmy nadawać światu ton, zaskakiwać kreatywnością. To nasze działania powinno się komentować. To my jesteśmy marszem życia przez cmentarze świata.
Czy nie sądzicie, że Ten, który stworzył wielką armię z doliny wypełnionej suchymi kośćmi, jest w stanie ożywić współczesny Kościół? Jedyny warunek – poddanie się Jego prowadzeniu.
Wtedy rzekł On do mnie: „Prorokuj nad tymi kośćmi i mów do nich:
»Wyschłe kości, słuchajcie słowa Pana! Oto Ja wam daję ducha, byście ożyły«”.
(Ez 37,4-5)
Zejdź na ziemię, Synu!
Pokolenia Polaków wychowały się na opowieści o królu Kazimierzu Wielkim, który odziany w łachmany odwiedzał podwładnych. „Podzieliłeś się ze mną chlebem i chatą” − rzekł
do ubogiego chłopa. „Ja ci do chrztu syna trzymać będę”. Ta barwna opowieść blednie przy dokonaniach Tego, którego Biblia nazywa Królem królów i Panem panów. On nie przebrał się za człowieka. Stał się nim. Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel. Iz 7,14
Pokutnicy przemienieni łaską
Wielki Post buduje wspólnotę pokutników. Czy to Europa, czy Ameryka Południowa, młodzi i starzy, kobiety i mężczyźni. Uznajemy naszą słabość, po to by na nowo odkryć, że Bóg nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami (2 Tm 1,9). Tylko On może nas przemienić.
Czas pokuty
Sprawa spektaklu, który profanuje sprawy najświętsze, ma swój wymiar duchowy. Zły prowokuje, drażni, zastawia pułapki. O tym mówi dzisiejsza liturgia słowa. Jezus uczy cierpliwego i stanowczego odpierania pokusy. Mówi diabłu: „Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: »Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz«” (Mt 4,10).
Może po to są te próby, by z nową gorliwością osobiście i wspólnie oddać pokłon Najwyższemu.
