Warto pamiętać, że jest zmartwychwstanie i życie wieczne

J 8,51-59

Jezus powiedział do Żydów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ktoś zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki».

Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany, Abraham umarł, i prorocy – a Ty mówisz: „Jeśli ktoś zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki”. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego, Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kimże Ty siebie czynisz?»

Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, co otacza Mnie chwałą, o którym wy mówicie: „Jest naszym Bogiem”. Lecz wy Go nie poznaliście. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy kłamcą. Ale Ja Go znam i słowo Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień – ujrzał go i ucieszył się».

Na to rzekli do Niego Żydzi: «Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?»

Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem».

Porwali więc kamienie, aby rzucić w Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ktoś zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki. J 8,51

Kimże Ty siebie czynisz? – pytali Jezusa Żydzi, słysząc Go twierdzącego, że kto będzie zachowywał Jego naukę, nie zazna śmierci na wieki. Nie wierzyli. Nie wierzyli, że Bóg dla nich mógłby przygotować więcej niż dla czcigodnych ojców – Abrahama czy proroków. Nie zrozumieli, że Bóg chce dać człowiekowi więcej niż tylko najszczęśliwsze życie na tej ziemi. I im, i Abrahamowi oraz prorokom, i wszystkim innym ludziom. Wszystkim chce dać szczęście wieczne w niebie.

Owi Żydzi ciągle patrzyli na wszystko przez pryzmat doczesności, niezdolni spojrzeć w niebo, niezdolni ucieszyć się wiecznością.

Nie warto patrzyć na swoje życie tylko przez pryzmat doczesności. Warto pamiętać, że jest zmartwychwstanie i życie wieczne. To wszystko zmienia.