Katowice. 10. rocznica święceń biskupich bp. Marka Szkudło i bp. Adama Wodarczyka, 27. abp. Wiktora Skworca

Abp Wiktor Skworc wygłosił homilię, w której przypomniał, że uroczystość Objawienia Pańskiego jest dniem wolnym od pracy dzięki współpracy Kościoła, samorządowców i społeczeństwa.

Abp senior archidiecezji katowickiej przypomniał, że w 2011 r. po raz pierwszy uroczystość Objawienia Pańskiego była dniem wolnym od pracy. Stało się to możliwe dzięki wspólnym wysiłkom samorządowców i społeczeństwa przy poparciu Kościoła. – 54 prezydentów i burmistrzów miast, które nawiedził Jan Paweł II skutecznie zawalczyło o odzyskanie uroczystości Objawienia Pańskiego jako dnia wolnego od pracy. 6 stycznia 2011 był pierwszym od 1960 roku takim dniem – zaznaczył.

Abp Skworc dziękował biskupom „za wytrwałe pełnienie posługi pasterskiej. – Składam wam podziękowanie za dyspozycyjność – nie tylko wobec biskupa diecezjalnego, ale wobec Ludu Bożego naszej archidiecezji i to z motywu miłości. I z motywu miłości, prowadzeni przez Ducha Świętego, byliście na każde zawołanie; posługiwaliście wszędzie tam, gdzie byliście zapraszani, posłani, oczekiwani, aby spełniać podstawowe, apostolskie zadanie: umacniania braci i sióstr we wierze – mówił.

Zauważył, że posługa biskupów pomocniczych przypadła na trudne lata przemian społecznych, w których „podsyca się proces utraty zmysłu historycznego”. – Dostrzegamy kulturowe przenikanie pewnego rodzaju „dekonstrukcjonizmu”, według którego ludzka wolność próbuje budować wszystko od zera”, jak stwierdził papież Franciszek w liście „o odnowie studium historii Kościoła” – stwierdził.

Kończąc homilię nawiązał do obchodzonej w Kościele Uroczystości Objawienia Pańskiego. Zaznaczył, że podkreśla ona bardzo mocno powszechność Kościoła oraz jego misyjny charakter. Zachęcił do modlitwy, „aby w każdym zakątku świata była głoszona Ewangelia oraz aby objawianie światu Jezusa Chrystusa, Jedynego Odkupiciela Człowieka odbywało się wszędzie, również w naszej Ojczyźnie bez przeszkód i w prawdziwym pokoju”.

Niech Cię chwali nasza pieśń uwielbienia,

Homilia Arcybiskupa Katowickiego Seniora; 2025.01.06; 10-lecie sakry.

Drodzy Bracia w pasterskim posługiwaniu, Marku i Adamie!

Dziś przypada 10-ta rocznica waszych święceń biskupich, udzielonych wam w katowickiej katedrze. W wygłoszonej wtedy homilii powiedziałem m.in.:

„Liturgicznym dniem waszej sakry wchodzicie w tradycję świętego Jana Pawła II, który w latach swego pontyfikatu, w dzień Epifanii, ustanawiał biskupów i posyłał ich do pracy apostolskiej. Decyzją papieża Franciszka, którą przed chwilą poznaliśmy, jesteście posłani do Kościoła katowickiego, który świętuje swoje 90. urodziny. Jesteście szczególnym, urodzinowym darem dla naszego Kościoła lokalnego i za ten dar jesteśmy papieżowi Franciszkowi ogromnie wdzięczni…

Wiara w Chrystusa kierowała waszymi krokami od młodości i doprowadziła was do ofiarowania siebie przez konsekrację kapłańską. Panu daliście w darze nie złoto, kadzidło i mirrę, lecz wasze życie…

W tym Kościele, który was zrodził do wiary i wyłącznej służby Ewangelii, wyznaczam wam szczególne zadania i obowiązki:

Ty, biskupie Marku (W Tobie Panie zaufałem): dziel nadal ze mną troskę o duchowieństwo tego Kościoła, o jego stałą formację, aby było ewangelicznym zaczynem i solą tej ziemi.

Ty, biskupie Adamie (Światło-Życie): staraj się o to, aby światło Ewangelii przez Ruch Światło-Życie ożywiało nasze parafialne wspólnoty; aby Domowy Kościół, gałąź tego Ruchu, usilnie zabiegał, by wszystkie rodziny były „miłością wielkie”.

Będziecie wizytowali parafie, aby zgodnie z poleceniem, jakie Piotr usłyszał od Mistrza, umacniać siostry i braci we wierze (por. Łk 22, 34).

Wspólnie będziemy troszczyć się, aby każda parafia była wspólnotą wspólnot, jak tego chciał, za Soborem Watykańskim II, bliski wam obu i nam wszystkim Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki. Jego ideałem był Chrystus Sługa, bo „Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono...” (Mk 10,45). Bądźcie i wy sługami zdolnymi do umywania nóg, schylania się aż do ziemi, po której dziś chodzi człowiek…”. (koniec cytatu).

Drodzy Bracia! Minęło 10 lat waszej posługi i znowu spotkamy się w katowickiej katedrze, wy jako dojrzali pasterze Kościoła, ponadto biskup Marek z zrządzenia Opatrzności Bożej jako administrator archidiecezji katowickiej a ja jako emerytowany arcybiskup tego metropolitalnego Kościoła, aby zaśpiewać dziękczynne Te Deum. Wspólnie świętujemy wasze 10- lecie i jubileusz 100 -lecia naszego lokalnego Kościoła. A moją ojcowską i braterską powinnością jest powiedzieć wam wobec zgromadzonej tu wspólnoty i łączących się z nami dzięki transmisjom, szczere i serdeczne Bóg zapłać za wytrwałe pełnienie posługi pasterskiej, za wykonywanie powierzonych obowiązków, dookreślonych przez powierzony każdemu z was urząd wikariusza generalnego.

Bracia! Składam wam podziękowanie za dyspozycyjność – nie tylko wobec biskupa diecezjalnego, ale wobec Ludu Bożego naszej archidiecezji i to z motywu miłości. Za św. Pawłem powiem: „Wy jesteście listem Chrystusowym, napisanym nie atramentem, ale Duchem Boga żywego, nie na kamiennych tablicach, ale na żywych tablicach serc” (2 Kor 3, 3). I z motywu miłości, prowadzeni przez Ducha Świętego, byliście na każde zawołanie; posługiwaliście wszędzie tam, gdzie byliście zapraszani, posłani, oczekiwani, aby spełniać podstawowe, apostolskie zadanie: umacniania braci i sióstr we wierze ( por. Łk 22, 32). Bywało, że zaproszeniem była sytuacja i kontekst, niejako domagający się obecności biskupa, co było związane z wydarzeniami losowymi jak wpadek, choroba czy śmierć. Dar obecności jest pierwszym i podstawowym jaki biskup może dać, i za hojne szafowanie tym darem dziękujemy.

Więc Bóg zapłać wam za trud wizytacji w parafiach, przeprowadzanych zgodnie z katowicka tradycją, pełnowymiarowo, trzydniowo, aby nie tylko deklarować ducha synodalności, ale go praktykować poprzez nieustanne wysłuchiwanie diecezjan aktywnych w budowaniu Kościoła w ruchach i stowarzyszeniach, w radach duszpasterskich i innych parafialnych gremiach. Bóg zapłać za „siedzenie” w Kurii Metropolitalnej nie tylko w godzinach jej otwarcia, za czytelne sygnalizowanie przez zachowanie rezydencji: jestem do waszej dyspozycji a mój czas jest waszym czasem; za gotowość do szczerych rozmów z laikatem i braćmi prezbiterami, i za otwarcie na kontakty z wszystkimi bez wyjątku podmiotami życia społecznego.

Bóg zapłać za budowanie episkopalnej wspólnoty i wspieranie mnie w latach mojej posługi. Tobie biskupie Adamie dziękuję za wszelkie starania o postęp procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego Franciszka Blachnickiego, który jak wiemy jest męczennikiem Kościoła. Tobie biskupie Marku za wykreślenie ze swego słownika słowa „nie”; byłeś zawsze na tak. W każdej sytuacji mogłem na ciebie i na was liczyć. A byliście sługami zdolnymi do umywania nóg, schylania się aż do ziemi, po której dziś chodzi człowiek XXI wieku na naszej górnośląskiej ziemi, ze skomplikowaną historią i zmieniającą się jak w kalejdoskopie sytuacją gospodarczo-społeczną. Głosząc ewangelię przybliżaliście historię zbawienia, która „rozkwita w Maryi i w Chrystusie” (Mt 1,16) osadzając ją w historii tej ziemi i jej mieszkańców, co jest ogromnie ważne w czasach, w których „podsyca się proces utraty zmysłu historycznego… Dostrzegamy kulturowe przenikanie pewnego rodzaju „dekonstrukcjonizmu”, według którego ludzka wolność próbuje budować wszystko od zera”, jak stwierdził papież Franciszek w liście „o odnowie studium historii Kościoła”.

Nawiązując do tej papieskiej przestrogi przypominam, że w latach 2008-2010, samorządowcy, społeczeństwo siłą setek tysięcy podpisów, z poparciem Kościołem i 54 prezydentów, i burmistrzów miast, które nawiedził Jan Paweł II skutecznie zawalczyło o odzyskanie uroczystości Objawienia Pańskiego jako dnia wolnego od pracy. I 6 stycznia 2011 był pierwszym od 1960 r. takim dniem. Radość z tego faktu wyraziła się przede wszystkim gremialnym udziałem we Mszy świętej, zaangażowaniem w Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci poprzez akcję Kolędników Misyjnych i organizację Orszaków Trzech Króli, które w oryginalny sposób wprowadzają w publiczną przestrzeń prawdę o Bogu, który objawił się światu w Jezusie Chrystusie jako źródło światłości, miłości i nadziei. To przez Niego wezwał do siebie ludzi wszystkich narodów, ras i języków.

Drodzy bracia Marku i Adamie!

Za opera omnia, za wszystkie dzieła minionego 10-lecia, także te tylko Bogu wiadome, za przecierpiany czas pandemii; za obecny w waszym życiu i posłudze element fizycznego cierpienia, choroby, także za duchowe cierpienia, za pokorne i milczące znoszenie marginalizacji, składam Bóg zapłać, przypominając, że Ojciec, który widzi w ukryciu grosz jałmużny, modlitwy i cierpienia, odda tobie…

Bracia i Siostry!

Uroczystość Objawienia Pańskiego podkreśla bardzo mocno powszechność Kościoła oraz jego misyjny charakter. Swoją modlitwą oraz wsparciem dzieł misyjnych, świadomi przyjętego kiedyś przez naszych przodków skarbu wiary, pragniemy spłacać dług wdzięczności wobec Boga, który powołał nas do wspólnoty wierzących oraz wobec Kościoła, który przeprowadzając nas przez bramę Chrztu świętego przyjął nas do chrześcijańskiej rodziny Dzieci Bożych.

W uroczystość Objawienia Pańskiego módlmy się, aby w każdym zakątku świata była głoszona Ewangelia oraz aby objawianie światu Jezusa Chrystusa, Jedynego Odkupiciela Człowieka odbywało się wszędzie, również w naszej Ojczyźnie bez przeszkód i w prawdziwym pokoju.

Naszą solidarność wyrażamy z tymi braćmi i siostrami, którzy cierpią prześladowanie ze względu na wiarę w Chrystusa. W wymiarze duchowym wszyscy możemy być misjonarzami ofiarując tym, którzy trudzą się nad dziełem ewangelizacji skarb najcenniejszy, naszą modlitwę, od której Chrystus uzależnił powodzenie misji Kościoła.

A dzisiaj włączmy się w orszak Trzech Króli i idźmy na spotkanie z przychodzącym w Eucharystii Zbawicielem Świata jako Pielgrzymi Nadziei i bądźmy Jego świadkami. Piszmy czytelnie swoim życiem list chrystusowej Ewangelii, aby był zapamiętany w dziejach wspólnoty uczniów katowickiego Kościoła.

Niech w nowym stuleciu spełniają się słowa refrenu jubileuszowego hymnu.

„Niech Cię chwali nasza pieśń uwielbienia,

blask liturgii, czyn i słowo świadectwa;

niechaj głosi Twą obecność i dzieła

górnośląski lud nowego przymierza”. Amen.