Św. Jana od Krzyża

Dzisiejszy patron też tego nie chciał, choć konsekwentnie od urodzenia był doświadczany utratą kontroli nad swoim życiem. Choć był synem hiszpańskiego szlachcica z XVI wieku, to trafił do przytułku. Choć udało mu się w końcu dostać do karmelitów, to na jego drodze stanęła kobieta. Na szczęście także karmelitanka, św. Teresa z Avila, ale i tak z tego spotkania wyniknęły same kłopoty dla św. Jana od Krzyża. Kłopoty, bo utwierdziła go ona w pilnej potrzebie odnowy zakonnego życia w Karmelu, którą to odnowę sama już w żeńskiej gałęzi tej wspólnoty zainicjowała. Drogą prowadzącą do tego celu miała być pierwotna obserwancja czyli powrót do surowej reguły. Niestety, współbracia zdecydowanie sprzeciwili się pomysłom ojca Jana od Krzyża i dosłownie zamknęli go w celi. Długie 9 miesięcy spędzone w ciemnościach lochu okazały się jednak dla niego zbawienne. Nie chodzi o to, że po ucieczce z więzienia został doceniony – co to, to nie! Umarł w odosobnieniu 14 grudnia 1591 roku, a jego dzieła spalono. Jednak ów czas ciemnej nocy wiary wyzwolił jego duszę ku pragnieniu Boga. Pragnieniu tak wielkiemu, że Kościół po latach nadał Janowi od Krzyża tytuł doktora mistycznego i wyniósł go do chwały ołtarzy. Jak to możliwe – spytacie państwo – skoro jego rękopisy zostały spalone? Otóż okazuje się, że świadectwa prawdziwej miłości do Boga zniszczyć się tak po prostu nie da.