Nabożeństwo do Serca Jezusa uczy ciszy i pokory

Mt 11,28-30

Jezus przemówił tymi słowami:

«Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo jestem cichy i pokornego serca. (Mt 11,29)

Papież Franciszek w ostatniej encyklice zachęca nas do kultu Serca Jezusa i uważa, że to nabożeństwo może nas uratować przed niebezpieczeństwem wojny. Fragment dzisiejszej Ewangelii bardzo nas w tym utwierdza. Nie krzyk, agresja, odwet czy narzekanie budują świat, lecz pokora. Niespokojne serce nie zwycięża. Może jedynie poranić innych, pomnożyć cierpienie czy wprowadzić chaos. Ktoś kiedyś powiedział, że zakony kontemplacyjne są siłą chrześcijaństwa i siłą tego świata. Tam, gdzie toczą się wojny, zakonnice i zakonnicy trwają w ciszy na modlitwie. W ciszy na modlitwie trwali dwaj ostatni papieże – Jan Paweł II i Benedykt XVI. Nabożeństwo do Serca Jezusa uczy ciszy i pokory. Ta modlitwa jest siłą, która może zmienić wszystko.