Bł. Jakub Strepa herbu Strzemię

Kto z nas nie wie, co oznacza zapalona w pobliżu tabernakulum lampka? To oczywiste, ma wskazywać na żywą obecność Chrystusa w świątyni. A kto z nas wie, jak do tej świątyni trafiła? W ogólnym wprowadzeniu do Mszału Rzymskiego przeczytamy tylko, że jest tak według przyjętego zwyczaju. Kto jednak ten zwyczaj wprowadził? Otóż dzisiejszy patron. Franciszkanin i biskup. Nasz krajan, bł. Jakub Strepa herbu Strzemię. O jego dzieciństwie nic nie wiemy, do Lwowa trafił już bowiem jako dojrzały mężczyzna i zakonnik. Był przełożonym franciszkańskiego klasztoru Świętego Krzyża. Musiał cieszyć się w Rzymie wielkim zaufaniem, skoro mianowano go także arcybiskupem Halicza. Swoją zaś metropolię znał dobrze, bo jako franciszkanin wiele razy przemierzył ją pieszo. Lecz choć wyniesiono go do godności arcybiskupa, to pozostał uczniem św. Franciszka i zamieszkał w drewnianym domku przy lwowskim klasztorze franciszkanów. Domek był ubogi, jednak głos jego mieszkańca donośny i bez kłopotu trafiał do polskich panów. Bł. Jakub Strzemię zachęcał ich do fundowania nowych kościołów. Te kościoły stawały się następnie ośrodkami parafialnymi. A w każdym z nich - zgodnie z zarządzeniem arcybiskupa - płonęła wieczna lampka. Na znak żywej obecności Chrystusa w najdalszych zakątkach metropolii. I praktyka ta pozostała, choć jej inicjator odszedł po swoją nagrodę w niebie w roku 1409.