Abp Adrian Galbas: Zdrowie polega na harmonii i połączeniu różnych wymiarów życia

Komentując Ewangelię abp Galbas podkreślił, że ludzie przychodzący do Jezusa potrzebowali czegoś więcej niż zdrowia ciała. Rozróżnił uleczenie, które jest przywróceniem lub polepszeniem działania jakiegoś narządu od uzdrowienia. Podziękował lekarzom i pielęgniarkom za obecność i kompetentną posługę na rzecz chorych. Stwierdził, że dzięki ich pracy i poświęceniu, a także wciąż ulepszanym procedurom medycznym, leczenie staje się coraz bardziej efektywne.

Zaznaczył, że dobre wyniki nie są wystarczające, by człowiek mógł poczuć się zdrowym. – Można mieć świetnie działający kręgosłup i być człowiekiem nieuzdrowionym. I może być tak, że człowiek doświadcza w sobie rozmaitych dolegliwości, czyli czegoś, co mu dolega, co mu uprzykrza życie – albo nerka, albo wątroba, albo trzustka, albo wszystko na raz – jednak jest w tym człowieku zdrowie. Ono polega na harmonii, na połączeniu różnych wymiarów życia człowieka, na wewnętrznym pokoju, który ten człowiek w sobie ma, na uporządkowaniu, na jakiejś zgodzie na siebie, zgodzie na swoje życie, także zgodzie na swoje ograniczenia, na równowadze między własnymi ambicjami, a własnymi możliwościami, na przyjęciu rozmaitych upokorzeń i porażek, na zmaganiu się z poczuciem krzywdy i na wysiłku, by tę krzywdę naprawić – mówił.

Wskazał, że właściwie rozumiane zdrowie łączy się z doświadczeniem piękna, które jest “umiarem i harmonią”. Przywołał treść objawień lourdzkich. – Kiedy Matka Boża, jak słyszymy od św. Bernadety, pojawiła się tutaj, to Bernadeta powiedziała: “Piękna Pani”, “Najpiękniejsza”. Mogłaby też powiedzieć “Zdrowa Pani”, “Najbardziej zdrowa” spośród wszystkich ludzi, właśnie dlatego, że jest najbardziej uporządkowana. Najwięcej w Niej umiaru, najwięcej w Niej porządku, najwięcej w Niej spójności – podkreślił.

Wskazał, że ludzie przychodzący do Jezusa doświadczali uzdrowienia na dwa sposoby: słuchając Jego słowa i dotykając Go. Zaakcentował, że obecność w sanktuarium sprzyja otwieraniu się na łaskę, która jest dostępna także po powrocie do domu. – To taka niezwykła apteka, Boża apteka, którą mamy na wyciągnięcie ręki, na odległość najwyżej kilkuset metrów czy kilometrów, w najbliższym kościele. Słowo Boże, które mogę codziennie brać, którym mogę codziennie się karmić, które mogę codziennie przeczytać i powiedzieć: “Panie Boże, niech teraz to słowo dojdzie do tego wszystkiego co jest we mnie chore i pomoże mi to naprawiać, pomoże to uzdrawiać. I niech dojdzie do tego wszystkiego, co jest we mnie zdrowe i pomoże mi to zachować. Niech będzie także elementem prewencji, żebym się nie rozchorował w tym czy w tamtym wymiarze” – mówił.

Przywołał Katechizm Kościoła Katolickiego, który dotyk Chrystusa wiąże z sakramentalną działalnością Kościoła (por KKK 1504). Zauważył, że owoce pielgrzymki można dostrzec po jej zakończeniu. – To byłby jeden z najpiękniejszych, a nawet najpiękniejszy owoc tej pielgrzymki, gdyby wzmocniło się w nas pragnienie za codziennym, a w każdym razie za systematycznym spotkaniem z Jezusem, który uzdrawia (…). Pielgrzymka spełni swój cel także wtedy, kiedy po jej powrocie jeszcze bardziej będziemy potrzebowali codziennego spotkania z Jezusem – zaznaczył.

Zachęcił do spojrzenia na własne życie i nazwanie tego, co wymaga uzdrowienia. – A potem przynośmy to odważnie Jezusowi. Oczywiście Chrystus o tym wszystkim wie. (…) On zna każdego z nas po imieniu i zna też każde nasze schorzenie. Ale jeśli Jemu ich nie przyniesiesz, nie ofiarujesz, nie będziesz chciała i chciał, żeby tam wszedł ze swoim zdrowiem, to jak On ma to zrobić? – pytał.

W V Archidiecezjalnej Pielgrzymce Chorych do Lourdes uczestniczą 184 osoby: liderzy, wolontariusze, lekarze, pielęgniarki, wdowy górnicze oraz kapłani.