Giuseppe Melchiore Sarto

Nazywał się Giuseppe Melchiore Sarto i mieszkał we wiosce niedaleko Wenecji. Choć w domu się nie przelewało, to jednak rodzice małego Giuseppe obdarowali go bezcennym prezentem - autentycznym umiłowaniem Eucharystii. Umiłowaniem tak dużym, że już jako kilkulatek wiercił im dziurę w brzuchu, żeby i jemu dano spożywać Ciało Pańskie. Nieco bezradni wobec tych próśb państwo Sarto wpadli na sprytny pomysł i odesłali syna do miejscowego proboszcza, by ten wytłumaczył mu dlaczego nie mogą spełnić jego prośby. Proboszcz nie chcąc zrobić mu przykrości skorzystał z nadarzającej się okazji i na okoliczność wizytacji przedstawił malca biskupowi, a biskup co? Biskup postanowił zbyć chłopca pytaniem: „A cóż ty, dziecko, wiesz na temat Ciała Pańskiego?”. Rezolutny Giuseppe odparł jednak niewzruszony: „To jest Chrystus. Czy ksiądz biskup wie coś więcej?”. Na wizytowanej plebani zapadła cisza jak makiem zasiał, którą – na szczęście dla wszystkich zgromadzonych – przerwał autentyczny śmiech weneckiego hierarchy, który ubawiony tą szczerością zamknął rozmowę słowami, że takie są prawa w Kościele, i że nie może dopuścić Giuseppe do stołu Pańskiego. Po czym dodał: „Jak kiedyś zostaniesz papieżem, będziesz mógł to zmienić”. I Giuseppe Sarto jako Pius X to właśnie zrobił – w 1910 roku pozwolił dzieciom przystępować do wczesnej Komunii świętej, a dorosłym zezwolił na codzienne jej przyjmowanie. Ta decyzja zmieniła Kościół, a samego papieża wyniosła do chwały ołtarzy.