Bł. Marianna Biernacka

Marianna urodziła się w roku 1888 w Lipsku nad Biebrzą. Była prostą chłopką, bez szkoły, za to od 16 roku życia z mężem, szóstką dzieci i gospodarstwem na głowie. Gospodarstwem, które po śmierci taty przejął jedyny z synów, który dożył dorosłości. I choć nadszedł wtedy rok 1939, to dla rodziny Marianny Biernackiej zaczął się czas błogosławiony. Stanisław ożenił się bowiem z Anną Szymańczykówną, a w domu po wielu latach znowu dało się słyszeć dziecięce głosy. Jednak ta sielanka nie mogła trwać wiecznie, była przecież wojna. A jak wojna, to aresztowania i pokazowe egzekucje. Dlatego z początkiem lipca 1943 roku do domu Biernackich wpadli niemieccy żołnierze i wywlekli z niego Stanisława oraz jego ciężarną żonę Annę. Zanim jednak zdążyli zapakować ich do budy, Marianna wybiegła z domu, upadła do nóg dowódcy i dosłownie ubłagała go, by zamiast synowej wziął ją. Tak oto do więzienia w Grodnie trafiła ona sama i jej syn. Spędzili tam niecałe dwa tygodnie, które według zeznań świadków, Marianna spożytkowała na modlitwę. 13 lipca 1943 roku zginęła rozstrzelana razem z synem i 48 innymi mieszkańcami wsi Lipsko. A Anna? Jej synowa? Dożyła późnej starości: zmarła dopiero w 2014 roku licząc sobie 98 lat. Zmarła w tym samym domu, z którego zamiast niej do wojskowej ciężarówki wyszła teściowa. Zmarła otoczona dziećmi, wnukami, prawnukami i praprawnukami, a przede wszystkim wstawienniczą modlitwą swojej teściowej, Marianny Biernackiej, którą Kościół ogłosił błogosławioną.