Św. Wincenta Geroza

Była pierwszym z siedmiorga dzieci pewnego włoskiego garbarza z przełomu XVIII i XIX wieku. Na chrzcie otrzymała imię Katarzyna. Nie długo jednak trwało jej szczęśliwe dzieciństwo. Szybko straciła oboje rodziców i cały trud utrzymania domu oraz rodzeństwa spadł na jej barki. Jakby tego było mało, wojna spustoszyła jej rodzinną okolicę do tego stopnia, że wszędzie nastała nędza, głód i epidemie. Tłumy bezdomnych chodziły od progu do progu, błagając choćby o kawałek chleba. Widząc, jak zła stała się sytuacja w Lovere, miejscowy proboszcz zakłada zatem szpitalik dla chorych i opuszczonych, w którym pomagają pobożne parafianki. Dzieło to w krótkim czasie staje się nowa zakonną rodziną, do której, po doprowadzeniu swojego rodzeństwa do pełnoletniości, przystępuje również, licząca sobie już wtedy 49 lat, Katarzyna. I wtedy okazuje się, że pół wieku jej niełatwych życiowych doświadczeń wydaje zaskakujące owoce. Potrafi sprawnie zarządzać gospodarstwem, jest pracowita i wytrzymała, umie też innym wyznaczać cele, motywować i egzekwować, być czułą, ale i wymagającą. Jest idealną kandydatką na następczynię założycielki tej wspólnoty. Jako przełożona sióstr miłosierdzia z Lovere pisze więc regułę, obejmuje opiekę nad kolejnymi 11 szpitalami, rozszerza rodzinę do niemal 300 sióstr. A to wszystko w zaledwie 14 lat przeżytych w zakonie. Dlatego zmarłą 20 czerwca 1847 roku Katarzynę, wspominamy pod jej zakonnym imieniem Wincenta. Św. Wincenta Geroza.