Bł. Hosanna z Mantui

Gdy miała sześć lat doświadczyła niezwykłej obecności Boga. Oto ukazał się jej sam Chrystus, noszący koronę cierniową i krzyż. Obraz ten był tak dojmujący, że zmienił całe życie Hosanny, dobrze urodzonej mieszkanki Mantui, która pod jego wpływem postanowiła poświęcić się naśladowaniu Chrystusa. Niestety ojciec Hosanny nie zamierzał brać jej doświadczeń i deklaracji na poważnie, i zaaranżował dla swojej nastoletniej już wtedy córki małżeństwo. Jakże był jednak zaskoczony, gdy okazało się, że Hosanna nie zamierza spełnić jego woli, wybierając zamiast tego III Zakon św. Dominika. Dlaczego została tylko tercjarką, a nie mniszką? Ponieważ tylko na tyle samostanowienia o sobie pozwolił jej ojciec, a ona jego wolę zdecydowała się uszanować. Hosanna stała się więc gorliwą tercjarką, której wolno było nosić habit, która od 18 roku życia, tak jak św. Katarzyna ze Sieny, była mistycznie zaślubiona Chrystusowi i która dobrowolnie uczestniczy w cierpieniach Zbawiciela. W wieku 30 lat, jak pisała o tym swojemu duchowemu kierownikowi, otrzymała na głowie, boku i stopach dar stygmatów, które jednak nie były otwartymi ranami, by dla świata nadal była tylko pobożną córką z dobrej rodziny, która po śmierci rodziców, zgodnie z ich wolą, przejęła opiekę nad rodzeństwem i pełni uczynki miłosierdzia. Z każdym rokiem stawało się jednak dla mieszkańców Mantui jasne, że Hosanna jest kimś więcej. Dlatego, gdy umarła 18 czerwca roku 1505, żegnało ją całe miasto, a niedługo potem ogłoszono ją  bł. Hosanną z Mantui.