Wielkości i tajemnicy Boga nie da się zmieścić w zbyt prostych, ludzkich słowach

Mk 12,35-37 

Nauczając w świątyni, Jezus zapytał: «Jak mogą twierdzić uczeni w Piśmie, że Mesjasz jest Synem Dawida? Wszak sam Dawid mówi w Duchu Świętym: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół Twoich pod stopy Twoje. Sam Dawid nazywa Go Panem, skądże więc jest [tylko] jego synem?» A wielki tłum chętnie Go słuchał.

Jak mogą twierdzić uczeni w Piśmie, że Jezus jest synem Dawida? (Mk 12,35)

Swobodnie wykorzystujemy w teologii określenia: Bóg Ojciec, Kościół Matka, Jezus Chrystus, Syn Dawida. Z doświadczenia jednak wiemy, że używanie różnych słów, a ich zrozumienie oraz konotacje to czasem zupełnie odmienne sprawy. Możemy zastanawiać się nad sensem teologicznym, ale nie unikniemy również pewnych skojarzeń emocjonalnych używanych przez nas słów. Na pułapkę stosowanych często sformułowań zwraca uwagę dziś Jezus w Ewangelii. W jaki sposób Mesjasz może być jednocześnie Panem i Synem Dawida? Nie dostajemy odpowiedzi na to pytanie, ale zaproszeni jesteśmy, by zastanowić się nad zwrotami, które stosujemy, i by odkryć, że wielkości i tajemnicy Boga nie da się zmieścić w zbyt prostych, ludzkich słowach.

Zobacz: Teksty dzisiejszych czytań