Katedra Chrystusa Króla w Katowicach

Ile razy przemierzał ulice śląskich miast jeszcze zanim zdecydował o tym, że jego drogą będzie kapłaństwo. Bywał w katedrze katowickiej, myślał o swojej przyszłości? Pewnie nie przypuszczał, nie mógł w najśmielszych planach zakładać, że za kilkadziesiąt lat w murach tego kościoła jego męczeństwo zostanie wyniesione na ołtarze. Błogosławiony ks. Jan Macha, męczennik jak każdy z nas nie znał swojej przyszłości i nie mógł wiedzieć, że Bóg przygotował dla niego miejsce w gronie świętych i błogosławionych. Ale znalazł w swoim życiu siły by w odpowiednim momencie odpowiedzieć Tak, dla głosu, który zaprosił go do wejścia na drogę kapłańską.. Na pewno potrzebował też ciszy i skupienia na swoim wnętrzu, by zewnętrzny hałas nie zakłócił wewnętrznego wołania...pójdź za mną. Ale wtedy jeszcze nic nie wiedział....

Tak jak nie wiedzieli, nie przypuszczali budowniczy katedry Chrystusa Króla w Katowicach, która choć majestatyczna i określana mianem największego katedralnego kościoła w Polsce, to jednak z niżej osadzoną kopułą niż zakładano, bo jedynie na 64 metrach a nie jak wcześniej chciano 100 metrach wysokości. A więc czy budowniczowie Ci mogli przypuszczać, że choć budują katedrę to zaszczyci ją swoją obecnością Papież? W dodatku jaki Papież? Polak Jan Paweł II. Nie mogli. Wszak budowano katedrę prawie 30 lat, poświęcenie kościoła miało miejsce w 1955 roku, Papież Polak był tutaj 20 czerwca 1983 i modlił się w Kaplicy Najświętszego Sakramentu. Ci sami budowniczowie, a nawet pierwsi proboszczowie nie mogli przypuszczać, że mozaikę w kaplicy, w której kiedyś będzie modlił się Jan Paweł II ufunduje trzy lata wcześniej ówczesny kardynał, Joseph Ratzinger – późniejszy kolejny papież, Benedykt XVI. Tak więc dziś stając w katedrze, zwłaszcza we wspomnianej kaplicy możemy przywołać w swoim sercu obu Papieży i czuć w tym wyjątkowym wnętrzu obecność tychże. Możemy wspomnieć na błogosławionego ks. Jana Machę, ale też przypomnieć sobie, że tam, gdzie w podziemiach jest kościół Akademicki swoje miejsce ma również święty Maksymilian Kolbe, którego imię nosi właśnie ów kościół. Czy w chwili śmierci męczeńskiej myślał, że kiedyś jego imię znane będzie w całym świecie?

Co my dziś możemy powiedzieć o swojej przyszłości? O tym, co zdarzy się za kilka dni, za kilkanaście miesięcy, lat? Nic, absolutnie nic. Pewnie nieraz byliśmy już w sytuacji, w której dotykaliśmy miejsc, które w danym momencie nie były dla nas tak istotne, jak okazywało się, że będą za lat kilka, czy kilkanaście lat. Wchodząc kolejny raz w tę rzeczywistość okazywało się, że właśnie w tym miejscu, w którym wiele razy już byliśmy, dopiero Dziś doświadczamy prawdziwej głębi spotkania z Bogiem. Dlatego Dziś wspólnie z naszym biskupem Adrianem Galbasem wyruszamy w wielkopostną pielgrzymkę po kościołach stacyjnych Katowic. Kto wie, może to właśnie dziś poczujemy w katedrze wyjątkową bliskość z Panem Bogiem, a może ten Wielki Post odmieni nasze serca? Nie możemy tego przeoczyć.

Homilia abp. Adriana Galbasa z katowickiej katedry: