Bądźmy zawsze wierni

Łk 9,22-25 

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».

Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść dla człowieka, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?»

Kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Łk 9,24

Mocne to słowa. Brzmią mocniej w kontekście dalszej części wypowiedzi Jezusa: „Kto się Mnie i słów moich zawstydzi, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w swojej chwale oraz w chwale Ojca i świętych aniołów”.

Droga chrześcijanina jest naznaczona przez krzyż – rozumiany jako wierność Bogu bez względu na okoliczności. To jedyny sposób, by zachować życie. Życie wieczne, oczywiście, bo doczesne na pewno stracimy. Nie idźmy więc drogą tych, którzy dziś wstydzą się słów Jezusa, próbują je zmiękczać, rozmywać ich sens tak, by nie budziły sprzeciwu świata. Bądźmy zawsze wierni.