Nauka z mocą

Mk 1, 21-28

W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.

Był właśnie w ich synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!  » Wtedy duch nieczysty zaczął nim miotać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego.

A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne». I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.

Nauczać można w rozmaity sposób i toczące się ostatnio polemiki na temat odrabiania przez uczniów zadań domowych potwierdzają ten fakt. Jest też prawdą, że na przestrzeni wieków, od początku istnienia tego, co nazywamy nauką, nauczano rozmaicie. W szkole perypatetyckiej na przykład robiono to w trakcie przechadzki, co osobiście uważam za podwójnie korzystne, bo przecież w zdrowym ciele zdrowy duch, a i komórki naszych mózgów pracują, zdaje się, lepiej na świeżym powietrzu. Jezus też miał swoją metodę nauczania, były to przypowieści, pewnego razu nawet uczniowie pozwolili sobie zadać Mu pytanie, dlaczego akurat tę metodę wybrał. Nie to jednak było najważniejsze. W dzisiejszej Ewangelii Jezus naucza akurat w synagodze i tam dokonuje cudu, to znaczy wypędza z człowieka nieczystego ducha. I akurat w tym miejscu obecni dokonują oceny, pełni zdumienia, skądinąd i trudno im się dziwić. Mówią: „Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą”. Tak, bo bez względu na to gdzie i jak Jezus nauczał, co mówił i na ile trafiało to do odbiorców, podstawową cechą Jego nauczania była właśnie moc. Jezus nauczał z mocą. Przyjąć Jego naukę, usłyszeć ją i realizować oznacza poddać się tej mocy, otrzymać tę moc, żyć z mocą. I tego sobie nawzajem w tę niedzielę na całe nasze chrześcijańskie życie życzmy.