Nasze życie to adwent, a Bóg jest poza czasem

Łk 21,5-11 

Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony».

Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?»

Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec».

Wtedy mówił do nich: «Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie».

Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz: „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! Łk 21,8

Pokusa pójścia za fałszywym prorokiem często wypływa z lęku. Człowiek żyjący w lęku nie potrafi rozpoznać fałszu. Bez względu na to, jak bardzo jest wykształcony, może ulec złudzeniu. Jezus daje dzisiaj dwa kryteria, które pomagają rozpoznać fałsz. Pierwsze: fałszywy prorok albo zły lider zawsze wskazuje na siebie. Przeciwnie niż Jezus. On zawsze wskazywał na Boga Ojca. Drugie: fałszywy prorok wyznacza czas. Jezus w Ewangelii nie określił żadnego czasu. Mówił o czekaniu. Nasze życie to adwent, a Bóg jest poza czasem. Podążajmy za tym, co ponadczasowe.