Tajemnica Miłości

Mt 22, 34-40

Gdy faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?»

On mu odpowiedział: «„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. To jest największe i pierwsze przykazanie.

Drugie podobne jest do niego: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy».

Wciąż Go wystawiają na próbę.
Wciąż swoje własne rozgrywki usiłują załatwić przetargiem, którego przedmiotem jest Jezus.
Wciąż w poważne kwestie życia i śmierci, prawdy i kłamstwa, miłości i nienawiści
wkładają swoje sekciarskie interesy.
Z jednej strony zadowoleni, że zamknął usta przeciwnikom.
Z drugiej pragnący na ich klęsce zaskarbić sobie trochę życzliwości innych.
Paskudna mentalność, właściwa wszystkim czasom, w których jedni ludzie stają wobec drugich ludzi i chcą ich zwyciężyć, wykorzystując wszystkie możliwe środki, łącznie z przedmiotowym potraktowaniem Boga, czyż i w Polsce jej nie znamy?
A Bóg odpowiada zawsze najprościej i najbardziej bezpośrednio.
A Bóg odpowiada zawsze najwłaściwiej i bez cienia złudzeń.
Tak, tak. Nie, nie.

Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy.

Napisano o miłości wiele. Może nawet za wiele. Bo od wieków stanowi jedną z głównych namiętności człowieka. A jest w niej przecież jakaś tajemnica prostoty, żadnej zbędnej filozofii, żadnego ściemniania, żadnych niepotrzebnych akcentów. Całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem – oznacza całym sobą. Jak siebie samego – oznacza: bez oszczędzania sił. Jakże łatwo byłoby nam to zrozumieć, gdybyśmy nie żyli skupieni na sobie, jak ci przeciwnicy, którzy w Ewangelii z Jezusa uczynili przetargową kartę swoich ciasnych, ludzkich przekonań…