Miłość w praktyce

Mt 18, 15-20

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik. Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwóch z was na ziemi zgodnie o coś prosić będzie, to wszystko otrzymają od mojego Ojca, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich".

Sztuka upominania i zwracania uwagi bliźnim nie jest kopaniem leżącego, ale próbą pozyskania go. Jego powrotu do Boga. Aktem miłości. Wszak nie o wytykanie czyichś błędów tu chodzi, ale o wskazanie lepszej drogi. O ocalenie człowieczeństwa – życia i wiary. Bo przymykanie oczu na błędy własne i innych, bierność wobec doświadczanego zła czy fałszywa tolerancja stawiająca na równi dobro i zło z chrześcijaństwem  nie mają  nic wspólnego.

Upominanie to nie przejaw pychy, lecz  miłość w praktyce.

Ks. Rafał Skitek