Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana

Był listopad 2012 roku, gdy na 360 Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski w Zakopanem biskupi podjęli decyzję o wprowadzeniu Święta Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana.  Rok później Watykańska Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów zatwierdziła dla Kościoła w Polsce nowe święto oraz wyznaczyła jego coroczne obchody na czwartek po Niedzieli Zesłania Ducha Świętego. Czyli na dzisiaj. Tylko czemu owo święto ma służyć? – zapytacie państwo. Nie czemu, a komu. Nam. Dzieciom Bożym, skoro mamy dzisiaj w kalendarzu także Dzień Dziecka. Bo wszyscy pilnie potrzebujemy prezentu, czy może raczej daru, w postaci świętych kapłanów. To nie znaczy jednak wcale, że oczekujemy księży unoszących się ponad ziemią i nieskalanych jej brudem. Wtedy nie byliby podobni do Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. On bowiem, jak przystało na dobrego pasterza, doskonale znał smród swoich owiec. Pozwolił nawet na to, by Go stratowały w owczym pędzie i zaprowadziły na Golgotę. Świętość kapłanów nie oznacza zatem odcięcia od zła tego świata. Jej istotą jest bezgraniczna miłość – do Boga i do Jego stworzenia. Na przekór temu światu, na wzór Bożego Syna, na świadectwo dla nas. I o taką świętość kapłanów koniecznie musimy się modlić. I na co dzień, i od święta Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana.