Św. Pachomiusz

Pachomiusz Starszy. Pustelnik egipski z przełomu III i IV wieku, który swoją ascezą zgromadził wokół siebie wspólnotę naśladowców, a ponieważ była ona liczna, to jako pierwszy w dziejach ustanowił i zapisał dla niej regułę życia. Jaką? Mieszkać osobno, na utrzymanie swoje i biednych pracować fizycznie, wspólnie zbierać się tylko na posiłek i pacierze, nie przyjmować święceń kapłańskich, by jeden od drugiego niczym się nie wyróżniał. Brzmi jak wojskowy kodeks? I słusznie, bo za młodu, zanim dostał przydomek Starszy, Pachomiusz siłą został wcielony do armii Imperium Rzymskiego i dobrze te lekcję życia zapamiętał. Służył w pobliżu Teb i przeszedł w koszarach prawdziwą gehennę, która miała uczynić z niego posłusznego oraz zaprawionego w trudach żołnierza. I pewnie Pachomiusz stałby się ostatecznie legionistą, gdyby nie dostał wtedy jeszcze jednej lekcji życia. Życia kompletnie odmiennego. Oto z pomocą udręczonym rekrutom nocami przychodzili do obozu mieszkańcy pobliskiej wioski. Przynosili im potajemnie pożywienie i potrzebne ubrania, a na pytanie czego chcą w zamian zgodnie odpowiadali, że niczego. Pachomiusz bardzo chciał jednak wiedzieć, dlaczego zachowują się tak, a nie inaczej i dostał odpowiedź. Tak poznał Chrystusa. Tak został pustelnikiem. Tak stał się po latach Pachomiuszem Starszym nauczycielem dla innych ascetów. I tak 9 maja 347 roku w ich otoczeniu odszedł po nagrodę w niebie.