Nowy biskup gliwicki zawierzył diecezję Matce Bożej Pokornej

W homilii powiedział, że pragnienie oddania hołdu Maryi w Jej wizerunku Panny Pokornej było jednym z pierwszych pragnień, kiedy krótko po otrzymaniu nominacji na biskupa gliwickiego przybył na ziemię śląską.

– Tytuł, pod którym jest ona czczona od wieków przez wierny lud śląski, jest prawdziwie drogocennym darem dla każdego, kto pragnie pójść drogą naśladowania Chrystusa Dobrego Pasterza, który mówi: „Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych” – powiedział.

Akt zawierzenia odbył się po Eucharystii w kaplicy z cudownym obrazem, który – jak się uważa - nawiązuje do obrazu Salus Populi Romani z rzymskiej bazyliki Santa Maria Maggiore.

Akt zawierzenia diecezji

Matko Boża Pokorna,

Opiekunko Ludu Śląskiego!

Na progu posługi pasterskiej w diecezji gliwickiej przychodzę do Twego sanktuarium w Rudach, by oddać Ci synowską cześć i hołd oraz zawierzyć się na nowo wraz z powierzoną mi rodziną diecezjalną. Czynię to za przykładem wiernego ludu tej ziemi i jego pasterzy, którzy od stuleci pielgrzymowali do tej świątyni i prosili Ciebie: “z Synem Twoim nas pojednaj, Synowi Twojemu nas polecaj, Twojemu Synowi nas oddawaj”.

Wcześniej wiele razy odwiedzałem bazylikę rzymską, najstarsze sanktuarium maryjne świata, gdzie znajduje się Twój wizerunek, znany powszechnie jako “Salus Populi Romani” – “Opiekunka ludu rzymskiego”. Teraz klękam przed Tobą, jako Opiekunką ludu Śląska, wpatrując się z wiarą i ufnością w Twoje macierzyńskie oblicze, przy którym wiele pokoleń umacniało swoją wiarę i odzyskiwało nadzieję, trwając tu w nauce Apostołów i we wspólnocie, na łamaniu chleba i modlitwie.

Matko Boża Pokorna!

Uczysz nas pokory w Nazarecie, gdy na Bożą wolę odpowiadasz słowami “Oto ja służebnica Pańska, niech mi stanie według słowa Twego”. Uczysz w Ain Karim, gdzie usługujesz posuniętej w latach Elżbiecie i gdzie wielbisz Boga, który wejrzał na pokorę swej służebnicy. Uczysz i w Kanie Galilejskiej, gdzie nie przesłaniasz sobą boskiego Syna, lecz wskazujesz na Niego, mówiąc “zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Jesteś bowiem Matką Nauczyciela, który dał nam w Wieczerniku lekcję pokory, umywając uczniom nogi. Matką Syna Bożego, który uniżył siebie, przyjąwszy postać sługi, a który na własnym przykładzie ukazuje, że wielkość człowieka mierzy się postawą służebną wobec innych, bo i „Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać życie swoje na okup za wielu”.

Pokorna Służebnico Pańska, pomóż nam odkryć na nowo piękno ewangelicznej pokory, która jest spojrzeniem na siebie w prawdzie i najpiękniej wyraża się gotowością służenia innym.

Klęcząc przed  Tobą, Matko, zawierzam Twemu Niepokalanemu Sercu cały Kościół Gliwicki. Tobie przecież z wysokości krzyża Jezus zawierzył umiłowanego ucznia Jana, a w jego osobie wszystkich, za których z miłości oddał swoje życie. Zanim żołnierz przebił i otworzył włócznią Jego serce, On wcześniej otworzył Twoje serce jako serce Matki swoich uczniów: “Niewiasto, oto syn Twój”.

W tym ważnym dla mnie spotkaniu z Tobą, pragnę wespół z biskupem pomocniczym i biskupami seniorami zawierzyć braci w posłudze kapłańskiej, którzy na wezwanie Pana “pójdź za Mną”, mieli odwagę to uczynić, by w imieniu Jezusa Chrystusa, “Pasterza dusz naszych”, służyć Jego Kościołowi. Pomagaj im, Matko Dobrego Pasterza, iść wytrwale i radośnie drogą powołania. Zawierzam także naszych diakonów, seminarzystów i wszystkie osoby konsekrowane, jak i tych, którym jeszcze brak odwagi na odpowiedź “oto jestem, poślij mnie”.

Tobie, o Matko Kościoła, poświęcam wszystkie parafie, wspólnoty duszpasterskie i grupy modlitewne; katechetów i nauczycieli; dobra duchowe i materialne naszej diecezji; wszystko co ją stanowi.

Matko i Królowo naszych rodzin!

W zaciszu domu nazaretańskiego wiodłaś życie ciche i pokorne, służąc jako żona i matka swoim najbliższym. Umacniaj w tej postawie małżonków i rodziców. Niechaj wzajemne służenie sobie w rodzinach umacnia więzy łączące pokolenia - małżonków, rodziców i dzieci. Niechaj rodziny, w których członkowie służą sobie wzajemnie, będą szkołami miłości, szacunku, oddania i poświęcenia. Niech nasze rodziny silne Bogiem i zespolone więzami wzajemnej miłości, tak jak Twoja rodzina w Nazarecie, będą dla wszystkich swoich członków ogniskiem dającym upragnione ciepło duchowe i poczucie bezpieczeństwa. Płaszczem swej macierzyńskiej opieki otocz starsze pokolenia w rodzinach, babcie i dziadków, aby nadal służąc swoim bliskim przeżywali radość spełnionego życia. Proszę także za rodzinami przeżywającymi różnego rodzaju trudności. Niech nie utracą nadziei i wiary w miłość Boga. Niechaj w ich sercu nie zgaśnie tęsknota za Chrystusem.

Ciąg dalszy na str. 2

  Zawierzenie diecezji. Klaudia Cwołek /Foto Gość