Wolni synowie i córki

Czytaj Pismo Święte w serwisie gosc.pl: biblia.gosc.pl

1. To najstarsza biblijna wzmianka o Maryi. Paweł pisał swój list ok. 53 roku. Apostoł nie wymienia Jej imienia, ale wspomina Niewiastę, z której zrodził się Syn Boży zesłany od Boga. Paweł nie wspomina już nigdzie więcej o Matce Najświętszej. Narodziny Jezusa z Niewiasty są dla niego dowodem prawdziwego człowieczeństwa Tego, który był jednocześnie Synem Boga. Nie ma tu mowy o ziemskim ojcu, więc można wnioskować o dziewiczym macierzyństwie Maryi. Kościół uznał, że może Ona być nazywana Matką Boga, Bogarodzicą. Nie w sensie absolutnym, ale ze względu na wcielenie.

2. Paweł w wielu swoich pismach bardzo zdecydowanie naucza, że zbawienie przychodzi przez wiarę w Jezusa, a nie przez zachowanie Prawa Starego Testamentu (Tory). Dla chrześcijan pochodzenia żydowskiego było to coś zupełnie nowego i szokującego. Jezus mówił, że nie przyszedł znieść Prawa, ale je wypełnić, a zarazem nieraz spierał się z faryzeuszami, którzy uczynili z Tory legalistyczny system wypaczający sens przykazań. Wiara w Jezusa nie prowadzi do przekreślenia ich sensu. Chodzi o zmianę nastawienia. Chrystus przynosi wolność, która nie może być rozumiana jako prawo do czynienia wszystkiego po swojemu, do budowania moralności innej niż ta, którą wyznaczają przykazania. „Nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem” – to jest wolność, którą przynosi Jezus. Posłuszeństwo niewolnika różni się zasadniczo od posłuszeństwa dziecka. Wolność nie oznacza więc nieposłuszeństwa, ale wierność Bogu, którego kocham, w którym widzę Ojca. Wzorem tak rozumianej wolności jest Maryja,

3. „Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg zesłał do serc naszych ducha Syna swego, który woła: »Abba, Ojcze!«. Jest w tym zdaniu cała Trójca Święta, zaangażowana w zbawienie człowieka. Jezus, zrodzony z kobiety, jest jednym z nas, ludzi. Przyszedł na świat jako odwieczny Syn Ojca, żeby wprowadzić nas w więź z Ojcem, naprawić to, co zepsuł Adam. Jako człowiek Jezus mógł żyć tylko w jednym miejscu i czasie. Dlatego Jego misję kontynuuje Duch Święty, Duch Ojca i Syna. Ten Duch przychodzi do nas przez słowo Boże i sakramenty. Dzięki Duchowi stajemy się synami i córkami w Jezusie. Możemy mówić do Boga „Ojcze”. Zostajemy wciągnięci w Boski krąg miłości wydarzającej się wciąż między Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Stajemy się dziedzicami największego skarbu. Spadek, który zostawił nam Jezus, to dar życiodajnej więzi z Bogiem.

4. Jak to słowo odnieść do początku roku? Czytanie zaczyna się od słów: „Gdy nadeszła pełnia czasu…”. Rozpoczynamy rok 2023 po Chrystusie, czyli po owej „pełni czasu”. Jednocześnie nasz czas przybliża nas do Niego. Jest to któryś rok przed Jego powtórnym przyjściem. Przed kresem, który – mamy nadzieję – będzie nowym początkiem. Zadanie, wyznaczone nam przez Pana na nowy rok 2023, jest jasne: nie bądź niewolnikiem, ale synem, córką. Żyj jak dziedzic. „Bogu nie są potrzebni niewolnicy, wiecznie drżący i egoistycznie zajęci sobą. Bogu potrzebni są synowie i córki, wolni i twórczy, miłujący i pełni odwagi” (Bierdiajew). •